We liggen nog in een hele diepe slaap als Floor zachtje ‘mam’ zegt. Na nog een keer het woordje ‘mam’ wordt San wakker en fluistert naar Floor wat er aan de hand is. Het blijkt dat de klamboe van Floor als een kaartenhuis in elkaar gezakt is. Het is pas drie uur en veel te vroeg voor gedoe dus Floor komt gezellig tussen ons in liggen en de nacht wordt afgemaakt. Om kwart over zeven word ik wakker en laat ik de dag officieel beginnen. De eerste dag deze vakantie dat er niet gereisd hoeft te worden. We gaan zo min mogelijk doen, dat wil zeggen alleen wat lezen, fotograferen, kleuren en allerlei andere niks doe activiteiten.

Ik open de schuifpui van ons huisje en loop naar het riviertje dat een paar meter verderop ligt. Het riviertje zou krokodillen en nijlpaarden herbergen. We horen ‘s ochtendsvroeg nog wel een verdwaald nijlpaard knorren maar daar blijft het vervolgens bij, zien doen we ze in ieder geval niet. Stipt om acht staat Günther met z’n hulpje klaar met het ontbijt. Wij zijn alle drie met van alles bezig en dat is blijkbaar niet de bedoeling. We moeten aan tafel. Als een ware gastronoom serveert Günther het ontbijt en spreekt de hierbij de nu al legendarische woorden “And now I’m gonne reviel ze brekfeast”. Onze Günther is in ieder geval niet uitgeschoten met de eieren en ook koffie en thee moeten we blijkbaar zelf maken, maar het is een prima ontbijt en gelukkig is er nog wat oploskoffie in onze keuken te vinden.

Toen we Günther vroegen naar de mogelijkheden van een supermarkt gaf hij aan dat ze zelf ook vlees verkochten. Omdat de supermarkt geen geweldig assortiment had, maken we dankbaar gebruik van. Dus zodra onze gastheer de restanten van het ontbijt komt ophalen, loop ik met hem mee naar de vrieskist voor een stukje vlees. Een stukje blijkt een stuk te zijn, maar voor mij als carnivoor pur sang is dat geen enkel probleem. Overigens heeft Günther de prijs van het vlees wel aangepast. Het diner van vanavond wordt daarmee het duurste tot nog toe.

De rest van de dag doen we precies wat we onszelf hebben voorgenomen, namelijk nauwelijks iets. In mijn jacht op vogeltjes komen een aantal mooie exemplaren voorbij. De mooiste is de Pied Kingfisher. Deze zwart-witte ijsvogel laat zich slechts een paar keer zien en is moeilijk te fotograferen. Gelukkig ligt het ijsvogeltje al vast op de gevoelige plaat, maar dat was Kenia en is al heel lang geleden. De vogel met de leukste naam is de ‘go away bird’ oftewel de Kwêvoël, die z’n naam behoorlijk eer aandoet. Schreeuwlelijk. Voor de zoveelste keer deze vakantie maken we gebruik van de voor dit doel aangeschafte 400 mm lens.

De middag loopt langzaam op z’n end en het wordt tijd om de barbecue aan te steken. In plaats van kolen gebruiken we een lokale houtsoort die maar moeilijk vlam wil vatten. Ongevraagd verklaar ik waarom het zo lastig is. Het vlamvatten gaat lastig omdat het hout een grote houtdichtheid kent… San kijkt me opeens vreemd aan. Gelukkig zijn er voldoende aanmaakblokjes in onze keuken te vinden dus uiteindelijk vat het hout vlam. En als het dan eenmaal brandt dan wil het blijkbaar niet meer uit. San heeft het niet op de muggen en wil eigenlijk niet buiten eten, bovendien koelt het snel af. De fleece jasjes en de warmte van de bbq zorgen ervoor dat we het niet koud krijgen, de deet zorgt ervoor dat er geen komen. Hierdoor wordt het vlees net te vroeg op de bbq gelegd. Ach, zo erg is het niet, het smaakt prima, we eten dus lekker buiten en genieten van elkaars gezelschap. Wat wil een mens nog meer? Zodra we klaar zijn met eten wordt alles in hoog tempo naar binnen gebracht. We kunnen ons met deet weliswaar een beetje wapenen tegen de beestjes maar lekker binnen zitten geniet wat San betreft toch echt de voorkeur.
Als we klaar zijn met opruimen en afwassen is het tijd voor een laatste potje kwartetten. Daarna wordt Floor nog voorgelezen uit Paul Biegels Vergilius.
Voor de laatste keer controleer ik het smeulende hout van de bbq. Na de controle ben ik gerustgesteld, het smeulende hout kan geen kwaad meer doen dus ook wij kunnen ons opmaken voor de nacht. Op onze bedlampjes na worden alle lichten gedoofd, ook vanavond probeer ik weer wat te lezen maar net als andere dagen val ik na een paar woorden al weer in slaap.