“Jongens, wat gaan we doen vandaag?” Tja, dan zit je weer eens een keer in een miljoenenstad en heb je geen lijstje van wat je allemaal moet gaan zien en moet gaan doen. “Zullen we dan maar richting Chinatown gaan?” Instemmend geknik van de dames, Chinatown it is. Het concept is hetzelfde als dat van gisteren. Wandelen tot we er bij neervallen en als dat dan gebeurt terugkeren met een taxi of een tuktuk.

San heeft de route naar Chinatown inmiddels goed in d’r hoofd geprent dus we kunnen onze reis aanvaarden, tijdens de wandeling kijken we voortdurend links en rechts of er een restaurantje is waar we kunnen ontbijten. Niet veel later ploffen we neer in drie stoelen bij Steve’s, een gezellig uitziend restaurantje op een druk kruispunt ergens in Bangkok. Binnen de kortste keren staan de gebakken eieren, de gebakken rijst een paar koppen koffie en een aardbeienshake op tafel. Het restaurant is erg leuk ingericht en het eten smaakt meer dan prima, kortom een uitstekend begin van de dag. We vervolgen onze route en lopen langs diverse leuke plekjes waarbij we geregeld de dikke druppels zweet van ons voorhoofd vegen. Het is echt leuk en we zijn zichtbaar in ons nopjes als we uiteindelijk Chinatown bereiken. We lopen door verschillende wijkjes waar zo’n beetje alles wat er te koop zou kunnen zijn, ook daadwerkelijk te koop wordt aangeboden. Na zo’n twee uur slenteren door de nauwe straatjes en leuke wijkjes zien we iets waarvan we het vermoeden hebben dat we het op onze vorige reis naar Thailand ook al hebben gezien. Als we dichterbij komen, komen allerlei herinneringen naar boven. “Dit is toch de tempel die we al eerder tijdens onze fietstocht hebben bezocht? Ja hoor! Op zeker! Terwijl we nog een stukje doorlopen en goed om ons heen blijven kijken, zien we het hotel waar we de vorige keer geborreld hebben in afwachting van de schemering om foto’s te maken van de oplichtende reclameborden in Chinatown. Natuurlijk, gewoontedieren als we zijn, gaan we hier even naar binnen om een koud biertje te pakken. Niet heel veel later staan er twee ijskoude biertjes en een cola klaar en proosten we op een geweldig leuk weerzien. Helemaal CO2 neutraal zal het hotel waar we het biertje drinken niet zijn. We zitten half buiten op een terras dat gekoeld wordt door een flinke airco! Neutraal of niet, lekker is het wel en we koelen even heerlijk af. Als de glazen leeg zijn en onze lijven weer een beetje op temperatuur gekomen zijn, is het tijd om weer verder te lopen. Floor is onder de indruk van Chinatown en geeft aan nog niet klaar te zijn met het bezoeken van deze levendige wijk. Geen probleem! Graag zelfs. We lopen weer verder en keren terug naar de nauwe straatjes. Daar waar eten verkocht wordt proberen we te “ontcijferen” wat het precies is. Dat blijkt erg lastig en veel verder dan wat champignons, gedroogde garnalen en een verdwaalde durian komen we niet. Iets wat ontegenzeggelijk wel herkend wordt zijn de pekingeenden. Wat zonde dat we zo laat ontbeten hebben. Een lekker eendje had ik best wel gelust. Maar ja, misschien ook maar beter van niet… Als we voldoende gezien hebben is het tijd om huiswaarts te keren. Dat doen we zoals voorgenomen niet lopend. We spreken een tuktukchauffeur aan met de vraag wat het kost om ons naar Koa San Road te brengen. De chauffeur geeft aan dat de rit 200 baht kost. San kijkt niet eens, draait zich om en loopt weg. Is die gast helemaal betoeterd? Als door een mug gebeten past de chauffeur direct z’n prijs aan. Honderd baht! Wij vinden vijftig eigenlijk wel genoeg en na nog wat te pingelen komen we uit op zeventig. Wellicht nog steeds te duur maar we vinden het prima en het spel is gespeeld. Met de wind in onze haren rijden we door een snikheet Bangkok richting Schlipperparadise waar we na zo’n tien minuten door onze chauffeur worden afgeleverd. We eten nog een snack en drinken een borrel terwijl we de mogelijkheden van het avondeten bespreken. Uiteindelijk komen we gewoon weer terecht bij Se Seng, ons favoriete restaurantje aan Sam Seng Road. Het nadeel van het eten hier in Azië is dat het enorm functioneel is. Je bestelt, je eet en je rekent af. Op zich een hele logische volgorde maar het is allemaal in een poep en een scheet gebeurd. We proberen de tijdsduur van het eten wat te verlengen door in etappes te bestellen, zodat we wat langer kunnen blijven zitten en genieten van de Thaise avond.