Vandaag gaan we wandelen. De eerste echte inspanning van deze vakantie. De wekker staat om half zeven. Gelukkig heb ik nauwelijks last van de moskee. San daarentegen weer wel, dus als ik wakker word heeft zij al weer een lesje Koran achter de rug. Als de wekker gaat, blijven we nog heel even liggen om er daarna in een sneltreinvaart voor te zorgen dat we klaar zijn voor het ontbijt. Helaas is het ontbijt nog niet helemaal klaar, we zullen dus nog even moeten wachten voor we kunnen eten. Het ontbijt wordt geserveerd naast het zwembad waar wat tafeltjes staan. Het voldoet maar is zeker niet restaurant waardig. Het is daarnaast een grote zooi van lege bekertjes en volle asbakken. Nee, dit is zeker geen tophotel, maar hoort in zekere zin wel bij de “off-the-beaten-track-vakantie” die we hebben geboekt. Het ontbijt zelf is gelijk aan dat van gisteren Lauwe noodles, lauwe nasi en een eiergerecht met komkommer en tomaat. Het geheel kan worden weggespoeld met koffie (nee, dank u), thee of water.

Zodra we klaar zijn met ons ontbijt, kunnen we de auto in en zetten we koers richting jungle. Onderweg worden we kort getrakteerd op een vulkaan, die gezien de rook nog steeds actief is. De route is zoals eigenlijk alle dagen weer erg leuk en onderhoudend. Na ongeveer een uur zijn we bij het huis van onze gids voor een dag, Andy genaamd. Zodra Andy z’n spullen in de achterbak van de auto heeft gegooid vertrekken we alweer. We moeten nog maar een klein stukje met de auto voordat we in de jungle zijn. Al snel maakt het asfalt plaats voor slecht asfalt om vervolgens over te gaan in een soort gravel weg dat op zijn beurt weer plaatsmaakt voor een kiezelpad. Heel eventjes wordt het spannend als de auto van Aries niet tegen de berg opkomt. We stappen uit om zoveel mogelijk gewicht te lozen.
Aries, die zelf ook uitgestapt is, stapt weer in een geeft heeel veeel gas. Zo veel gas dat hij een spoor van opspuitende kiezelstenen achter zich laat. We maken dat we wegkomen! Als de auto boven aan de berg weer voldoende grip heeft en kan stilstaan stappen we weer in. We rijden nog een paar minuten en betalen tenslotte de parkfee aan een of ander local.

Nadat we zijn in gesmeerd met deet en onze veters flink strak aangetrokken hebben, zijn we klaar voor onze wandeling. Het eerste deel, slechts een paar honderd meter, gaat via een soort betonnen platen en is prima te doen. Daarna verwelkomt de jungle ons met open armen. Gelukkig komt de zon maar mondjesmaat door het wolkendek. Als dat al een keer gebeurt dan merk je meteen hoe warm het kan zijn. De wandeling van vandaag heeft een natuurlijk ook een doel, een klein meertje met ontzettend blauw water. Een wandeling van (enkele reis) een uur of vier! Na anderhalf uur lopen is het tijd voor een kort pauze. De plek waar we dat doen wordt blijkbaar vaker gebruikt. Overal ligt plastic afval… Ik ben opgelucht als onze wandelgids Andy de wikkels van onze chocoladerepen niet op de grond gooit maar terugstopt in z’n rugzak.

Na het maken van wat foto’s vervolgen we onze route. Dit doen we in relatieve stilte. Iedereen is geconcentreerd en let goed op waar ie z’n voeten neerzet. Als gevolg van de vele regen van gisteren komt het meer dan eens voor dat we onze voeten in de modder planten. Hoe dieper in de modder hoe groter de lach, want we houden elkaar natuurlijk goed in de gaten. Op Andy na gebruiken we allemaal een soort wandelstok. We gebruiken deze stok om te meten hoe diep de modder is en natuurlijk om ons evenwicht te bewaren als we weer eens over een bamboebruggetje heen moeten.
Na al het moddergeweld heeft Andy nog een andere verrassing voor ons in petto. We kijken wat vreemd als hij aan de oever van een snelstromend riviertje in een keer z’n schoenen uitdoet. Gaat hij nu midden in de jungle de modder de modder van z’n schoenen wassen? Nope! Andy gebaart ons, ook wij moeten onze schoenen uit doen. Blijkbaar moeten we door de rivier naar de overkant…
Schoenen worden uitgedaan en broeken worden opgerold. Er is geen ontkomen aan! Helemaal ongeschonden komen we niet aan de overkant, daarvoor is de stroming in het riviertje te heftig, maar de fotoapparatuur blijft in ieder geval droog.

We zijn inmiddels vier uur onderweg en ik merk aan mezelf dat ik het niet erg zou vinden als on doel in zicht zou komen. Juist op dat moment bereiken we het meertje. Er is geen woord van gelogen, het water is betoverend blauw. Terwijl Floor d’r bikini aandoet maakt Andy voor ons de lunch klaar. Helaas voor ons komen op dat moment ook andere groepen bij het meertje aan. Hierdoor verdwijnt de exclusiviteit een beetje en dat is jammer. Als een soort verrassing eten we rijst uit een bloemetje. De rijst heeft de geur van het kelkje overgenomen en heeft een hele aparte (bloemige) maar wel lekkere smaak. Als we geluncht hebben en de klok aangeeft dat het twee uur is, is het tijd om te vertrekken. Het vooruitzicht om nog een keer vier uur te lopen stemt niet heel erg gelukkig. Gelukkig heeft Andy een andere route terug bedacht. Hierdoor komt het waden door het riviertje te vervallen. In plaats van doorheen gaan we er via een bamboeconstructie overheen.
Floor heeft afscheid genomen van het voorzichtig lopen en banjert overal door de blubber heen. Ze heeft de grootste lol. Andy maakt duidelijk vaart en in twee uur en vijftien minuten staan we bezweet en bemodderd weer bij de auto. Moe maar voldaan!