De wekker staat weer om half zeven, wederom vroeg, want er staat vandaag een flinke wandeling op het programma. De wekker krijgt overigens niet eens kans om af te gaan. We zijn al lang(!!) en breed(!!) wakker. Rond de klok van half vijf is ‘de moskee afgegaan’ en is opgeroepen om wakker te worden en klaar te maken voor gebed.
We hebben het gevoel dat onze kamer in de moskee is geplaatst en zitten stijf van de stress rechtop in bed! Als de eerste moskee uiteindelijk z’n zegje heeft gedaan, begint vervolgens de tweede, de derde, de vierde en tot slot de vijfde… Op iedere hoek van de straat staat letterlijk een moskee en die hebben allemaal hetzelfde ritueel.
Als de imams hun zegje hebben gedaan, vallen we toch weer eventjes in slaap en pakken we de nodige rust. Als het dan toch tijd is om op te staan blijkt er nog steeds geen stromend water te zijn, althans niet in ons hotel. Buiten stroomt het namelijk wel. Sinds gistermiddag heeft het aan een stuk door geregend. De jungletocht wordt afgeblazen, met dit weer wordt dat helemaal niets.
Vakantie moet natuurlijk wel leuk blijven en zeven uur door de regen en door de muggen is gewoon niet leuk. Skippen dus die handel. Weet je wat nog meer niet leuk is? Geen fatsoenlijke koffie bij het ontbijt. De zoektocht naar een lekker koud biertje heb ik inmiddels opgegeven, maar een fatsoenlijke kop koffie, dat mag toch zeker geen probleem zijn???

Na overleg te hebben gehad met Aries besluiten we om de wandeling te verplaatsen naar morgen. We spreken af het rustig aan te doen en ons bij onze gids weer te melden op het moment dat het weer weer wat beter wordt. Kort na tien uur is het inderdaad droog. Aries brengt ons naar de top van een berg die op dat moment nog vol ik de wolken ligt. Op zich geen probleem, want we zijn nog steeds op zoek naar een fatsoenlijke kop koffie en dat heeft voorrang boven een wandeling. De berg heeft een klein cafeetje waar ook koffie te krijgen is. EINDELIJk, de koffie is te drinken! De koffie heeft nog steeds de bekende drap onderin maar is voor Sumatraanse begrippen meer dan prima. Bovendien warmt de koffie ons lekker op want het is fris op de tweeduizend meter hoge berg. Als de koffie op is, trekt de bewolking weg en toont de vallei zich in z’n volle glorie aan ons. Dit klinkt misschien wat overdreven maar het is echt een geweldig uitzicht. Als we onze foto’s gemaakt hebben is het tijd voor een ander fotomomentje. De inmiddels aanwezige (lokale) families willen maar wat graag met ons op de foto. Het kan niet anders dan dat mijn (knappe) uiterlijk hier de aanleiding voor is. Floor, San en Aries lijken hier heel anders over te denken. Alsof zij weten wat schoonheid is. Aries geeft ten slotte aan dat het vooral Floor is die de aandacht trekt en waar de families mee op de foto willen. Wat een tegenvaller.

Als de plichtplegingen achte de rug zijn is het tijd om aan onze korte wandeling te beginnen. De temperatuur is lekker en er is van alles te zien. Het kan bijna niet anders of ik win de eerste dropjes deze vakantie: Gibbons. Helaas lukt het niet om de apen goed op de foto te krijgen, maar die dropjes zijn in ieder geval voor mij! We lopen hierna nog een klein stukje omhoog maar als het weer begint te druppelen weten wij genoeg. Het is tijd op terug te keren naar de auto.

Ik, en gelukkig ben ik niet alleen, begin een beetje honger te krijgen. Floor heeft vooraf aangegeven in Azië weer een keer noodlesoup te willen eten. Onze gids vanaf nu onze held, weet zonder al te veel problemen een restaurant en daarmee lekker soepje te vinden. Floor en ik hebben de soep met de alleen in dit restaurant bekende motbeals (oftewel meatballs). Aries en San kiezen voor de noodlesoup met kip. Beide soepjes zijn erg lekker dus ook deze voedselmissie is daarmee officieel volbracht. Met goedgevulde buiken stappen we de auto weer in. Terwijl we door de straten van Sungai Penuh rijden blijft het weer onverminderd druilerig en dat maakt de omgeving een beetje mistroostig. In één keer vallen ook de enorme hopen met plastic afval op en de troep in de straten. Het besef dat we iets aan al dat plastic moeten doen is blijkbaar nog niet over de hele wereld bekend… Er is nog een hoop werk aan de winkel.

Aries wil ons nog een dingetje laten zien vandaag: de theeplantages. Deze staan ook over een paar dagen op het programma maar omdat we nog voldoende tijd hebben kan het geen kwaad om de omgeving alvast een beetje te verkennen. De uitzichten zijn geweldig en ik hoop van harte dat het weer over een paar dagen een stuk beter zal zijn. Het komt de foto’s ongetwijfeld ten goede.
Aries heeft tot slot nog een verrassing voor ons in petto. Hij heeft een adresje gevonden waar hij denkt aan wat bier te kunnen komen. Samen lopen we een klein winkeltje in waar hij in een keer in een ander (christelijk) accent met de eigenaar van het winkeltje begint te praten. Dit christelijke accent, zo vertelt hij is nodig om te laten blijken dat hij niet van de ‘moslim-politie’ is.
De verkoper loopt even naar achter en komt terug met vier biertjes die op een dusdanige verpakt zijn dat niemand kan weten dat het een pakketje alcohol is…