Heerlijk geslapen, jammer alleen dat die keiharde muziek die uit de boxen schalt van een van de aanpalende woningen mij al om half zeven wakker maakt. Als ik dan toch wakker ben, kan ik net zo goed het boek (de boekendief) dat ik aan het lezen ben, weer pakken. Hoewel pas net begonnen in het boek heeft het me behoorlijk gegrepen, dus dat Floor en San nog even slapen komt prima uit. Als zij uiteindelijk ook wakker worden kunnen we ons opmaken voor het ontbijt. Onze darmen (zowel die van San als die van mij) zijn niet helemaal wat ze zouden moeten zijn. Mijn problemen wijt ik aan het feit dat mijn eten gisteravond behoorlijk spicy was. De problemen van San zijn onverklaarbaar. San doet het daarom tijdens het ontbijt rustig aan. Ik daarentegen laat me weer helemaal gaan met gebakken rijst, vlees en een kop Pho (oftewel Vietnamese soep). Na het ontbijt gaan we richting centrum van Hoi An. Het is inmiddels half tien en al behoorlijk warm. Hoewel Hoi An erg leuk is om doorheen te slenteren maakt de warmte dit praktisch onmogelijk. Een van de hoogtepunten van Hoi An blijkt helaas tegen te vallen. De Japanse brug is voor ons geen bezienswaardigheid waar we normaal gesproken voor om zouden lopen. Nu we er toch zijn maak ik snel wat foto’s maak van de brug terwijl San op de stoep en in de schaduw zit uit te puffen. Na een klein uur wandelen zitten we alweer in onze hotelkamer. Even onze kleren ruilen voor onze badkleding. Ook bij het zwembad blijven we niet al te lang. Het gaat namelijk niet goed met de darmen van San. Terug naar de kamer maar weer, kijken of een siësta de darmen weer wat tot rust kunnen brengen. Helaas niets is minder waar. San voelt zich steeds slechter en heeft bij vlagen veel last van darmkrampen.

Eind van de middag moeten we (alsof dat een straf is) even van de kamer. San heeft haar zinnen gezet op een nieuw jurkje, op maat gemaakt welteverstaan. In Hoi An struikel je over de kleine naaiateliers. Een eenvoudig jurkje mag dus geen problemen opleveren. Via Tripadvisor zoekt San een betrouwbaar winkeltje uit. Mazzel. Het winkelje zit toevallig tegenover het hotel. Dat we bij het goede winkeltje zijn moge duidelijk zijn, het staat namelijk in grote letters op een bord bij de ingang. In een paar minuten is het bestellen gepiept. Floor mag ook een stofje uitzoeken. Van de zo door haar geliefde aardbeienjurk zal een kopie gemaakt worden. Voor beide dames geldt het zelfde: het zoeken naar de juiste stof duurt nog het langst. Zodra de keuze gemaakt is, wordt ons verteld dat de jurkjes morgen rond drie uur klaar zijn. Omdat het nog te vroeg is om te gaan eten, drinken we een biertje op het terras van ons hotel. We begrijpen er weinig van. Hier kost een biertje 21.000 dong terwijl die aan het zwembad 40.000 dong kost… Het zelfde biertje, op hetzelfde terrein van hetzelfde hotel. Terwijl we genieten van ons drankje blijkt dat San zich niet gelukkig voelt met de gekozen stof en gaat terug naar de winkel. De stof wordt geruild voor een ander, gelukkig blijkt dit geen enkel probleem te zijn en na een paar minuten is ze al weer terug. Het terras waar we ons biertje drinken grenst aan een gezellig drukke weg. Ook hier rijden de brommers weer af en aan. We experimenteren wat met het maken van foto’s. Het zogenaamde meetrekken blijkt in praktijk erg moeilijk te zijn. Desondanks een paar leuke plaatjes! Al doende wordt het langzaam tijd om te gaan eten. Het restaurant waar we naar toe gaan is ook vanavond weer uitgezocht aan de hand van Tripadvisor. We gaan naar de Mermaid, een restaurant dat goed staat aangeschreven.

Helaas het eten is vanavond geen succes. Dat ligt overigens niet aan de kok van The Mermaid maar meer aan de fysieke gesteldheid van San. Ze voelt zich erg slecht en durft deze keer niet te kiezen voor het lekkere Vietnamese eten. Ze kiest voor een Club Sandwich en dat zegt al meer dan genoeg. Uiteraard weiger ik toe te geven aan mijn darmen, doe net of ik gek ben en bestel gewoon weer een heerlijke Vietnamese maaltijd. De krampaanvallen van San nemen in hevigheid toe en volgen elkaar in een hoog tempo op. De maaltijd wordt afgeraffeld om snel weer terug te kunnen naar onze hotelkamer. Een avondprogramma zit er met deze pijn gewoonweg niet in.