Brr. brr, brrrr… Wat heb ik een ontzettende koude nacht gehad. De inrichting van onze tent blijkt in z’n geheel niet te kloppen. Het berenvel ligt praktisch aan het voeteneinde. Geen wonder dat ik geen koude voeten heb gehad vannacht. Snel kleed ik me aan en kruip ik de ochtendzon tegemoet. Dat valt tegen, de zon laat zich vooralsnog niet zien. Overschakelen op plan B. De koffiekan wordt gevuld met water en het vuur dat nog smeult van gisteravond wordt weer nieuw leven ingeblazen. Als het koffiewater na een paar minuten begint te koken is het tijd om San wakker te maken. Samen warmen we ons aan de koffie en de zonnestralen die nu langzaam maar zeker boven de bomen uitkomen. Als ook Floor een teken van leven geeft is het tijd om me met de eieren bezig te houden. Deze keer niet gekookt maar scrambled.
Lang volhouden op zo’n primitieve camping zou ik niet kunnen (willen) maar deze overnachting was toch wel de ultieme vorm van kamperen. Als onze buiken gevuld zijn en de afwas is gedaan, is het tijd om een oude vriendin op te gaan zoeken. Vandaag gaan we naar Maun en de daar gelegen Thamalakane River Lodge. De lodge die we een paar jaar geleden ook hebben bezocht en die ons toen ontzettend goed is bevallen.

Nu we inmiddels meer dan een week onderweg zijn beginnen we ook wat fysieke hinder te krijgen. Voor mij betekent dit dat de droge lucht z’n weerslag heeft op mijn benen. Deze zijn zoals zo’n beetje iedere vakantie gortdroog en dat betekent maar een ding. Krabben. Hoe meer ik krab hoe meer wondjes hoe meer jeuk… San op haar beurt heeft haar oordruppels thuis laten liggen. Kortom we gaan op zoek naar een drogist of een apotheek. Hierbij is de hoop gevestigd op het stadje Maun. Gelukkig voor ons laat Maun ons niet in de steek en is een apotheek snel genoeg gevonden. Als twee junkies grijpen we naar de middeltjes. De druppels en het smeersel zijn weliswaar niet goedkoop maar werken wel.

Omdat we morgen naar Third Bridge rijden, hebben we besloten om vandaag al de boodschappen te doen en de permit aan te schaffen. Dat scheelt morgen een hoop tijd. Tijd die we beter kunnen gebruiken in het park. Een supermarkt is zo gevonden, maar hier lijkt het alsof alles op de bon is. In ieder geval de groenten. We grijpen dus mis. We zullen moeten improviseren, maar ook dat is Afrika. Het hoort erbij! Voor de zekerheid bezoeken we ook nog even een andere supermarkt. Gelukkig hebben ze daar wel de groenten die we zoeken. Eind goed al goed. Nu we er toch zijn koop ik ook maar meteen een traytje bier. Jammer genoeg is de Windhoek Lager niet op voorraad, ik moet het dus doen met een voor mij onbekend merk.

Met een auto volgeladen met eten en drinken kunnen we richting de lodge. We verbazen ons over de afstand van de stad naar de lodge. Dat was toch veel dichterbij? Het blijkt maar weer een dat in Afrika alles relatief is, dus ook de afstanden. Bij de lodge aangekomen merken we meteen dat ook hier heeft de tijd niet heeft stilgestaan. De lodge heeft een managementwijziging ondergaan en is flink uitgebreid. Gelukkig is het niet massaal en straalt het nog steeds luxe en exclusiviteit uit. Iets waar wij na het serieuze kampeerwerk wel weer behoefte aan hebben. Het huisje wat wij toebedeeld krijgen ligt het verste weg maar behoort wel tot de luxere van de lodge. Een groot bad, een kingsize bed, een aparte (buiten) douche en een klein zwembad. Helaas is het badje niet schoongemaakt en kunnen we er niet in. Helemaal rouwig zijn we daar ook niet om, het water is immers veel te koud. We ploffen neer, drinken weer eens een drankje en gaan uitgebreid in bad.

Als we alle drie weer fris zijn en weer schone kleren aan hebben worden we tijdens onze sundowner getrakteerd op bezoek van olifanten. Aan de overkant van de rivier genieten ongeveer twintig dikhuiden van het frisse water. Snel pakken we onze foto apparatuur om een en ander vast te leggen. Terwijl de avond valt proosten we op elkaar en op de vakantie waarbij we uiteraard een potje pesten.

Als we terugkomen van het eten is de kamer weer netjes opgemaakt en klaar voor de nacht. Rondom ons gigantische bed hangt een klamboe. Rond het bed van Floor helaas niet. San zou San niet zijn als ze daar geen rekening met gehouden heeft. Floor’s klamboe wordt boven water getoverd zodat ook zij vannacht ongedierte vrij kan slapen!