Na een heerlijke nacht in Thamalakane River Lodge is het tijd om te verkassen richting Moremi. Een weerzien waar we al een lange lange tijd naar uit zien. Wat ik me van de vorige keer nog kan herinneren is dat de weg er naar toe langer is dan waar je eigenlijk op ingesteld bent. Ook nu is dat het geval. Als snel verlaten we het asfalt en komen op gravel terecht wat al heel snel overgaat in zand. De kwaliteit is niet best en ik moet alle zeilen bijzetten om een beetje recht te blijven rijden. Floor zit vandaag weer naast me. Zij heeft de betere spottersogen en geniet daarom de voorkeur boven San om voorin te zitten. Als de weg uiteindelijk van slecht overgaat in nog slechter dan weten we dat het park in zicht is. Nog voor we door de gate zijn hebben we het eerste wild al weer gespot.

Terwijl San zich bij de gate bezighoudt met de paperassen zorgen Floor en ik ervoor dat de spanning in de banden weer verlaagd wordt. Raadzamer was wellicht geweest om dat vanmorgen vroeg al gedaan te hebben… Als de bandenspanning is verlaagd en Floor alle ventieldopjes heeft vastgedraaid en gecontroleerd wordt de fotoapparatuur uit de tassen gehaald. Tot slot werpen we nog een blik op het sightingsbord. Op het bord valt te lezen dat “Family Janssen from The Netherlands” een leeuw en een leeuwin hebben gespot. Da’s mooi voor de familie Janssen maar nu wij nog. Tot slot luister ik nog heel even met San mee die juist uitleg krijgt over de moeilijk toegankelijke en afgesloten wegen. We kunnen…

Het park Moremi kenmerkt zich door verschillende landschappen. Zo worden bossen door savannes en gebieden met water afgewisseld. San heeft de in 2013 aangeschafte kaart op schoot en dirigeert ons naar Black Pools. Black Pools is een van de natte delen van Moremi waar nogal wat dieren bijeenkomen om te drinken. De weg daarnaartoe is redelijk begaanbaar maar vereist wel dat de auto in de 4X4-stand komt te staan. Tweewielaangedreven auto’s komen in deze wildernis niet veel verder dan de gate. Als ze die al halen. Het eerste wild dient zich al snel aan, maar we zijn hier natuurlijk met een hoger doel. Wij willen katten en honden! Het vol maken van de Big Five hoort daar natuurlijk ook bij. De stand tot nu toe: Olifanten: Vink. Leeuwen: Vink. Neushoorns: Vink. We missen dus nog het luipaard en de buffel. Deze laatste laat zich al snel zien. Geen dier om mee te spotten. De buffel is een enorm groot beest dat ook nog flink gespierd is en flinke horens hooft. Kortom omlopen mocht je ze ooit in het donker tegenkomen.

Hoewel het meertje van Black Pools op dit moment niet heel veel meer is dan een modderpoel laat het gebied zich wel van haar beste kant zien. In een hoog tempo dienen de verschillende soorten wild zich aan. Ze komen in sommige gevallen (eng) dicht bij de auto. Als we uiteindelijk Black Pools verlaten worden we uitgeleide gedaan door honderden misschien wel duizenden kleine vogeltjes. Het is een gekwetter vanjewelste en prachtig om te zien.

De uitsmijter (en daarmee word ik winnaar van maar liefst zes dropjes) wordt natuurlijk door mij gespot. Aan de kant van het water liggen drie leeuwen heel gelukkig niets te doen. Voor dit moment had ik allerlei scherpe opmerkingen bedacht zoals “Dames, graag jullie onverdeelde aandacht voor de enige echte meesterspotter 2016…” maar ik kom niet heel veel verder dan “Ik ehh…. Ik heb ehh… Ikke…” en wat stom wijzen naar de waterrand. Ik stamp op de rem waarna ook San en Floor de geweldige scene zien. Een jong mannetje met twee jonge vrouwtjes liggen aan de waterrand en suffen wat in de zon. Uiteraard gaat de motor uit en worden de camera’s uit het raam gehangen. Afgezien van de kletsnatte staart van het mannetje dat af en toe wat op en neer beweegt gebeurt er weinig. Tot een van de vrouwtjes op staat om een paar meter verder onzichtbaar voor ons in het hoge gras te gaan liggen. De schutkleur is geweldig. Na de nodige high fives is het tijd om de leeuwen te verlaten en richting camping te vertrekken. San voert de coördinaten in van de camping van Third Bridge. Hoewel we onderweg natuurlijk nog het nodige wild zien worden de leeuwen niet meer overtroffen.
De dame aan de receptie van Third Bridge adviseert ons dringend het meegenomen eten goed achter slot en grendel te bewaren. De aanwezige bavianen zijn nogal brutaal en willen nog wel eens eten stelen. Tweede advies is om ‘s avonds te zorgen voor vuur. Dat we deze adviezen niet in de wind moeten slaan blijkt als snel als we bij onze tent aankomen. Een grote (volwassen) baviaan heeft net een zak met uien de de auto van de buren gejat. Buurman Mike uit Schotland rent achter het beest aan en weet nog net wat van de buitgemaakte uien terug te krijgen. Niet veel later zijn ook wij aan de beurt. San sluit net de auto af als het beest zit te wachten. Ze probeert de baviaan weg te jagen maar die is nauwelijks onder de indruk. Sterker nog het beest komt dichterbij en valt Sandra aan! Wow, die hadden we niet zien aankomen. Gelukkig komt San met de schrik vrij en is de schade daarmee beperkt maar we zijn natuurlijk wel enorm geschrokken. Tijdens het eten zijn we natuurlijk extra alert maar het beest laat zich (zeker nadat ook het vuur aan is) niet meer zien. Terwijl buurman Mike en ik nog een biertje drinken, zitten San en Floor in de tent en niet er buiten… Wat een dag…