Om kwart voor zeven loopt de wekker af. Gamedrive nummer twee staat op het punt te beginnen. Terwijl San zich bezighoudt met het leegruimen van de auto zorg ik ondertussen voor de koffie en de gekookte eieren voor onderweg. De permit die we gistermiddag hebben gekregen dient iedere dag in bewaring gegeven te worden bij de parkwacht. Voor we het park überhaupt in kunnen moet dit kleinood natuurlijk wel opgehaald worden. Terwijl San zich daarmee bezighoudt zorg ik dat de druk in de banden verlaagd wordt tot ongeveer anderhalve bar. Het is ongelofelijk koud deze ochtend. De temperatuurmeter in de auto geeft min vijf graden aan! Met handschoenen aan rijden we het park in, een half uur later dan gepland. We starten in een kleine colonne van vijf auto’s maar in no time zijn we alleen en hebben we geen hinder meer van de stof die de auto’s doen opwaaien.
Al snel zien we de eerste dieren, het kan niet anders dan dat het bokjes zijn. Kort daarna presenteren zich de oryxen aan ons, gevolgd door de gnoes. we staat stil als een stoere vent in een auto ons met z’n lichten waarschuwt. Hij weet ons te melden dat een stukje verderop maar liefst drie leeuwen zijn en geen twee zoals alle andere spotters denken! We danken de man, starten de auto en maken dat we wegkomen. Geen probleem om de leeuwen te vinden. Zoek grote witte 4×4’s en het wild zal daar ongetwijfeld bij in buurt zitten. Een jong mannetje en een jong wijfje worden direct gezien. De derde leeuw blijft ook voor ons onvindbaar. Niet getreurd, dit is waar we heel erg op gehoopt hebben! We nemen rustig de tijd om foto’s te maken en te genieten van het kleine tafereeltje. Het tweede doel van deze vakantie is daarmee behaald! Met drie blije mensen in de auto wordt de weg vervolgd om een paar kilometer later op een nog geweldigere scene te worden getrakteerd. Het spotten hoeven we ook nu niet zelf te doen. Drie auto’s staan in de berm te kijken naar een secretarisvogel, twee jakhalzen en… en, en een jachtluipaard met z’n prooi! De motor van de auto gaat uit, hier gaan we eens even uitgebreid van genieten. Het jachtluipaard kan min of meer ongestoord van z’n ontbijt genieten. Af en toe staat het geschrokken op maar zodra het ziet dat er niets aan de hand is gaat ie weer liggen en eet het verder. De jakhalzen, inmiddels met z’n drieën, hebben niets te vertellen en moeten echt wachten op de resten van de prooi. We besluiten daarop niet meer te wachten en starten met een meer dan tevreden gevoel de auto. Hoogtepunt van de dag, we kunnen met een gerust hart terug naar Nederland. Nu we er toch zijn besluiten we om onze terugreis nog maar niet te aanvaarden en eerst ons Afrikaans rondje af te maken.

San stippelt de route voor de rest van de middag uit en hoewel de route voor wat betreft de omgeving prachtig is, ten aanzien van wildlife biedt het nauwelijks toegevoegde waarde. We rijden inmiddels geen dertig kilometer per uur meer maar vijftig en verwachten eigenlijk niets meer te zien. Todat… een tegenligger ons waarschuwt met z’n lichten. Hij wijst schuin naar boven en nog voordat hij iets kan zeggen heb ik het al gezien, een leeuwin. Onze waarschuwer staat er blijkbaar al even want hij weet ons even later te melden dat er ook nog twee welpjes zijn. We zien ze wel maar helaas niet goed genoeg om er foto’s van te maken. Een wijze les is geleerd: Geef nooit op, het wild zit er wel degelijk!

Hoewel Kgalagadi wellicht niet het meeste wild kent, heeft het ons deze dag zeker niet teleurgesteld en met een geweldig gevoel wordt de auto naast ons huisje geparkeerd. Uiteraard en dat kan ook niet anders, proosten we snel op de dag van de Leeuw!