Het is op onze vakantie inmiddels gebruik dat we (zeer) vroeg opstaan. Zo ook tijdens deze vakantie. Om kwart voor zes loopt de wekker af, over een uur worden we immers bij de start van onze excursie verwacht. Na een halve douche en een kopje instant koffie, staan we beneden in de lobby van ons hotel op een taxi te wachten. Het is vroeg en Bangkok wordt wakker. Gelukkig is het daarmee niet al te druk op de weg en komen we zonder oponthoud aan bij Co van Kessel. Dit bedrijf biedt fietstochten aan in Bangkok en adverteert ermee dat je op plaatsen komt waar je als toerist nooit zou komen. De tour die we geboekt hebben duurt ongeveer vijf uur. Vijf uur betekent qua inspanning wellicht een klein risico voor Floor, we kiezen er desondanks toch voor haar zelf te laten fietsen. Floor is de jongste van de groep hetgeen wat problemen oplevert met het vinden van een geschikte fiets. Nadat een fiets gevonden is en op maat gemaakt is zijn we klaar voor vertrek. Onze gids heeft voor de zekerheid toch maar een kinderzitje op z’n fiets laten monteren.
Al na een paar bochten doet Co datgene wat het belooft. We fietsen door nauwe steegjes die vol met verrassingen zitten. Waar we ook kijken, overal wordt gekookt en gegeten. De temperatuur op dit tijdstip van de dag is prima, zeker in combinatie met de steegjes waar nauwelijks de zon komt. Veel locals groeten Floor en zijn enthousiast zo’n klein meisje te zien fietsen. Het is trouwens opmerkelijk hoeveel agenten er op straat zijn om het verkeer te regelen. Als onze groep, die bestaat uit veertien fietsers, weer eens uit een steegje komt en een drukke straat in rijdt, staat altijd wel iemand klaar om ervoor te zorgen dat we ongeschonden de weg op kunnen.
De eerste stop van de ochtend is bij een tempel in Chinatown. We krijgen tekst en uitleg over het verschil tussen de Chinese en de Thaise Boeddha. Waar Floor en San eerder al in een tempel geknield voor Boeddha zaten, gaan ze nu nog een stapje verder. Gewapend met een stokje wierook en hun handen devoot gevouwen voor het gezicht zitten ze geknield op een bankje…
We vervolgen onze tocht die ons zo’n twintig kilometer buiten Bangkok brengt. Dit gebeurt gelukkig niet allemaal op een fiets. We krijgen hulp van een long tail boat. Door de snelheid van de boot koelen we wat af en kunnen we bijkomen van het eerste deel van onze fietstocht. Als we weer op de fiets stappen is de stad verruild voor het platteland. Via smalle verhoogde betonnen platen, die dienstdoen als fietspaden, rijden we door bananenplantages, velden met pandanbladeren en bloemenvelden. Zodra we weer even stilstaan omdat de gids ons wat wil uitleggen merken we hoe warm het al weer geworden is. De zon heeft enorm aan kracht gewonnen en dus is het is warm, heel warm. Rond half elf hebben we het grootste deel van de tour achter de rug en staat een lunch op het programma. Een simpele doch voedzame maaltijd staat op ons te wachten, een lekkere bouillon met kip en tofoe, groenten, rijst en gebakken kip met groenten en pepertjes. Als we aan onze gids vragen of de pepertjes heet zijn antwoord die ontkennend. Jokkebrok… Een extra biertje is nodig om de hitte weg te spoelen.
Ondertussen heeft mijn fiets wat averij opgelopen. Het achterspatbord heeft zich op miraculeuze wijze om mijn achterwiel heen gevouwen. Onze gids krijgen met veel moeite het spatbord gedemonteerd. Verstand van de stad hebben ze zeker wel, het repareren van fietsen is beduidend moeilijker.
Terug in het hotel zijn de dames weer gaan zwemmen. Als ik na een half uurtje ook naar het dakterras ga blijkt het flink te waaien en te donderen. In no time is het bad leeg. Een paar flinke donderslagen direct boven ons hoofd zorgen ervoor dat iedereen in het bad de benen neemt. Ook wij gaan terug naar onze hotelkamer waar we na denken hoe we de rest van de dag willen invullen. Het wordt Chinatown. We zijn nog net op tijd om te zien hoe de stalletjes worden afgebroken. Kortom we zijn te laat, de Chinezen zijn aan het opruimen. We lopen nog wel wat steegjes in waar, hoe kan het ook anders, gegeten wordt. Omdat ik nog wat foto’s wil maken in de schemering van de hoofdweg van Chinatown besluiten we wat te drinken in de lobby van een hotel. Eén biertje is niet voldoende, pas bij het tweede biertje begint het langzaam donker te worden. De lichtreclames en de voorbijrijdende auto’s zorgen voor de juiste sfeer en de foto’s kunnen gemaakt worden.
Terwijl we op zoek zijn naar een taxi koop ik nog even wat loempia’s langs de kant van de weg. San vertrouwt dit eten niet dus voor haar geen loempia. Ze weet niet wat ze mist. De eerste taxi die we aanhouden beschikt niet over heel veel geduld. Terwijl San op zoek gaat naar het adres van ons hotel, neemt deze chauffeur al weer de benen en laat ons alleen en verbijsterd achter. Geleerd van onze fout doen we het bij de tweede taxi een stuk slimmer. We stappen in en zeggen dan pas waar we naar toe moeten. “Sam Sen Road”, zegt San tegen de chauffeur terwijl ze haar Iphone met daarop het adres in beeld laat zien. “Sam Sen Load”, prevelt onze chauffeur, “I know Sam Sen Load…”. De goede man heeft echter geen flauw idee waar we moeten zijn en herhaalt nog maar eens “Sam Sen Load, I Know”. We besluiten in te grijpen en sturen de man naar Khoa San Road om zodra we daar in de buurt zijn en het ook voor ons weer enigszins bekend voorkomt de man te vertellen waar hij links en rechts moet. “Sam Sen Load” prevelt hij nog een keer terwijl we uitstappen…
