Nee! Dit was geen rustige nacht! Het hotel waar we verblijven is prima maar voor wat betreft de gehorigheid is er nogal wat te verbeteren. Zo’n beetje iedere gast in het hotel hebben we vannacht naar huis horen komen. Daarnaast zijn de bedden geheel conform Aziatisch gebruik zo hard als een plank. Kortom, we zijn wel eens fijner wakker geworden… Lang stilstaan bij het gebrek aan nachtrust doen we gelukkig niet, we zijn immers op vakantie en we moeten genieten. Liefst zo veel mogelijk!

We hebben geen vastomlijnde plannen of doelen die we gerealiseerd willen hebben in Bangkok. Hoewel? San heeft besloten om een kamer te boeken zonder bijbehorend ontbijtbuffet. Daarmee is het eerste doel natuurlijk wel gevonden: zorgen voor een ontbijt. De ANWB-reisgids wordt voor de dag gehaald en samen zoeken we een plek uit waar we willen ontbijten: “Ricky’s Coffeeshop”
Voor we echter op pad kunnen dient eerst Floor wakker gemaakt te worden. Gezien het aantal uren slaaptekort dat ze de afgelopen uren heeft opgedaan zal dat geen gemakkelijke opgave zijn. Dit blijkt gelukkig reuze mee te vallen dus als ook Floor wakker en aangekleed is, kan de reis aanvaard worden. De wandeling die ongeveer twintig minuten duurt, brengt ons naar een niet zo’n heel geweldig zaakje. Is dit werkelijk Ricky’s? De honger wint van de twijfel dus we kiezen een tafeltje bij de koeler. Gelukkig smaken de scrambled eggs en de koffie prima en valt de te betalen prijs reuze mee, kortom een prima ontbijtje. Zodra Floor klaar is met handstanden en radslagen zijn we klaar voor het tweede doel.

Doel nummer twee is een bezoekje aan de Wat Phra Keo. We begrijpen niet helemaal waar we naar kijken maar dat wordt snel duidelijk als San de toegangskaarten heeft gekocht. Het gehele complex herbergt het koninklijk paleis en de koningstempel. “Ook goed”, denken we als volleerd toeristen terwijl we via een steegje door de poort naar binnen gaan. Een moment zijn we stil. Hier is werkelijk alles goud wat er blinkt. Eventjes vergeten we de hitte en zijn we overdonderd door alle pracht en praal die voor ons te zien is. We zijn onder de indruk van de gebouwen, de tempels en de beelden. We wandelen langs honderden meters aan schilderwerk, langs beelden, offerplaatsen en proberen alles in ons op te nemen. Zelfs Floor geniet van datgene wat om haar heen te zien valt. Alhoewel? De temperatuur eist langzaam maar zeker toch haar tol. Vroeger dan ons lief is gooit Floor de handdoek in de ring. Ik geef me echter niet zo maar gewonnen. In Nederland heb ik al gelezen dat de “Emerald Boeddha” het hoogtepunt is van een bezoek aan het koninklijk paleis. We stappen zonder schoenen aan (die staan keurig buiten op ons te wachten) de tempel binnen. Alles om ons heen is of lijkt goud. Op een meter of vijf hoogte zit in een gouden gewaad de groene boeddha. San en Floor lopen door de gebedsruimte in en nemen plaats tussen de gelovigen en de andere toeristen waarbij de voeten keurig naar achteren gericht zijn… Foto’s maken is in dit heilige deel verboden. We zullen het later dus moeten doen met onze herinneringen.

Na het nemen van nog wat foto’s van de erewachten van het paleis is het tijd om de uitgang op te zoeken. Ondanks de hitte is de stroom bezoekers nog steeds enorm. Wij houden het echter voor gezien en gaan op zoek naar wat te drinken. We schieten een klein gezellig wijkje in waar op dat moment een markt aan de gang is. Floor heeft dorst en ik heb trek dus we besluiten om plaats te nemen bij de “open keuken”. Gelukkig zitten we onder een tentdoek dus met de warmte zit het wel goed. Het is vakantie dus Floor krijgt een flesje cola. Ik krijg een hap rijst en een biertje. Dit plekje is net wat minder toeristisch dus we kijken onze ogen uit en voelen ons helemaal thuis. Grote verschil met thuis is natuurlijk wel de temperatuur. Geen zin om het hele stuk in de verzengende hitte naar huis te lopen besluiten we een tuktuk te nemen. Zonder af te dingen stappen we in de overdekte brommer en laten we ons afzetten (letterlijk én figuurlijk) bij ons hotel. Ons hotel blijkt een halal-hotel te zijn. Daar merken we nauwelijks iets van met uitzondering van één dingetje. Er is geen alcohol aanwezig. Daar moet uiteraard wel iets aan gedaan worden. Dus voordat de stadskleding verruild wordt voor badkleding schieten we de 7-eleven even in. We kopen snel wat water en een paar blikjes bier en vertrekken richting zwembad.

Terwijl San en Floor op de bovenste verdieping van ons hotel aan het zwemmen zijn, betrekt de hemel van Bangkok en pakken donkere wolken zich samen. Een paar krakende donderslagen kondigen een fikse regenbui aan. De eerste regendruppels komen al naar beneden, maar voor een en ander goed en wel losbarst is het al weer droog. Terwijl de dames zwemmen trek ik me terug in de hotelkamer voor een kort hazenslaapje. Een kort slaapje want daarna staat het middagprogramma al weer op punt van beginnen. We wandelen naar Khao San Road, het walhalla van wat wij inmiddels “d’n Slippermensch” hebben genoemd. De Slippermensch is een (bejaarde) backpacker met slippers, onverzorgd haar, ongeschoren lichaamshaar en gekleed in een korte broek met een trendy T-shirt. Khao San Road is er vol van.