We zijn al bijna op de plaats waar onze vakantie dit jaar start. Bijna, we hangen nu namelijk nog op zo’n tien kilometer hoogte in een Airbus A380 van Emirates die ons via Dubai van Düsseldorf naar Bangkok brengt. Vakantie 2015 is daarmee officieel begonnen.

Omdat Floor dit jaar drie weken meivakantie heeft en omdat het op het werk beter uit komt, gaan we dit jaar niet in juli op vakantie maar in mei. Tijdens de voorbereiding op de vakantie hebben we nog heel even aan Afrika gedacht. De reis die we willen maken is echter te duur en we willen geen concessies doen. We moeten het dit jaar dus doen met een “tweede-keus-budget-vakantie” die ons brengt naar het land van de eeuwige glimlach, Thailand.

We vliegen in twee etappes naar de hoofdstad van Thailand. Deel een brengt ons van Düsseldorf naar Dubai en deel twee van Dubai naar Bangkok. Dit jaar zijn we niet vertrokken vanaf Frankfurt maar vanaf het veel dichterbij gelegen Düsseldorf en dat bevalt prima! Beide vluchten verlopen prima en zonder enig probleem landen we op Suvarnabhumi International Airport te Bangkok! Na een flinke wandeling door de luchthaven belanden we uiteindelijk bij de douane en visumafhandeling. Terwijl we in de rij staan vallen de vele posters op die waarschuwen voor de illegale invoer van ivoor. Azië is een groot importeur van ivoor en het probleem dient aan de vraagkant opgelost te worden.
Het is druk bij de douane. We kiezen een rij en dat is uiteraard de verkeerde rij. De douane beambte (een vrouw…) die onze rij helpt is of heel onzeker of zeer consciëntieus. Terwijl alle andere rijen zichtbaar korter worden, lijkt in die van ons weinig schot te zitten. Bij zo’n beetje iedere passagier wordt haar meerdere opgetrommeld. Die laatste blijft rustig en probeert tussen de bedrijven door knuffel Panda (inmiddels bezig met de vijfde intercontinentale reis) af te pakken van Floor. Floor zelf is inmiddels bekaf maar staat desondanks niemand, zelfs geen hooggeplaatste overheidsfunctionaris, toe haar knuffel afhandig te maken. Hoewel Thailand bekend staat als land van de glimlach valt daar op dit moment weinig van te merken. Onze beambte slaat nors en zonder ook maar een spoor van vriendelijkheid met haar stempel in op onze paspoorten zodat we onze weg kunnen vervolgen richting bagageband.

Het Thaise taxisysteem werkt als een zonnetje en binnen een paar minuten nadat onze paspoorten verrijkt zijn met indrukwekkende stempels, zitten we in een taxi naar downtown Bangkok. De rit naar ons hotel duurt een klein half uur en we kijken onze ogen uit naar het langzaam donker wordende Bangkok. Rond de klok van half acht zet onze chauffeur ons af voor ons hotel. Floor heeft zich aan haar vermoeidheid overgegeven en is onderweg in een diepe slaap gevallen. We moeten alle zeilen bijzetten om haar wakker te krijgen. Ons “meiske” heeft de afgelopen zesendertig uur slechts een uurtje of drie geslapen en dat is voor een zevenjarige dame net te weinig. Terwijl ik mijn best doe om Floor wakker te houden, checkt San ons in. Het inchecken in ons hotel (Nuovo City Hotel) verloopt snel en na een korte inspectie van de kamer staan we al weer buiten voor een snelle hap en een biertje. Moe van de reis hebben we geen zin in moeilijk doen. Geen zin meer om de taxi in te stappen en geen zin meer om op zoek te gaan naar een restaurant. Gelukkig zijn op loopafstand aardig wat restaurantjes te vinden dus moeilijk doen met kaarten en taxis (alsof dat een straf is) blijft ons vanavond bespaard. Zodra we buiten staan zijn daar de geuren weer, de warmte, de luchtvochtigheid. Onmiskenbaar Azië, een feest van herkenning. Langzaam maar zeker beseffen we dat we vakantie hebben. We proosten en zijn gelukkig. Vakantie 2015 is gestart.

Het is Floor die ons als eerste deze vakantie doet verbazen. Ze besluit sateh te eten… Iets wat we tot dan toe voor onmogelijk hebben gehouden. De vakantie begint dus goed. Na onze eerste hap rijst en eerste slok bier wint langzamerhand de vermoeidheid terrein. Tijd om onze kamer op te zoeken en naar bed te gaan.