De op één na laatste keer dat we vroeg moeten opstaan! Kwart over zes loopt de wekker af, we vertrekken vandaag naar Kuala Lumpur. De groep waar we de laatste dagen mee opgetrokken hebben valt uit elkaar. Iedereen gaat z’n eigen weg en voor ons staat, of beter gezegd ligt, de boot al klaar. Het is ongeveer 2,5 uur varen voor we in Sandakan zijn. Na een kein half uur varen is het blijkbaar tijd voor een noodstop. Er wordt druk naar de kant gewezen. Zou het nog? Nee, het blijkt een krokodil te zijn die bovendien snel het water in gaat. De camera wordt weer opgeborgen en de weg wordt vervolgd. De boot maakt weer toeren en versnelt. Hier kan ik niet tegenop spotten. Dan maar weer de e-reader erbij pakken. Terwijl ik begin te lezen is Floor bij San al op schoot in slaap gevallen. Hoe goed deel één en deel twee van 1q84 ook waren, deel drie haalt het niet en het verhaal gaat als de overbekende nachtkaars uit. Zonde! Heb ik daar nu 42 uur aan besteed?

We zijn inmiddels in de haven van Sandakan en moeten constateren dat ook hier de vervuiling enorm is. Overal waar we kijken zien we plastic resten, er komen zelfs slippers en schoenen voorbij. We hebben deze vakantie zoveel schoonheid gezien, wat is het dan schrijnend om tegen die vervuiling aan te kijken…

In Sandakan krijgen we kort de tijd om de lokale markt te bezoeken. Op basis van de verhalen van medereizigers laten we deze kans aan ons voorbijgaan en blijven we in door de airco gekoelde bus zitten. Na zo’n kleine twintig minuten vertrekken we richting lunch. De lunch is inclusief, de drank die we erbij drinken is voor eigen rekening. We tellen onze laatste Ringits. Een biertje kan er in ieder geval nog wel af.

De vlucht naar KL International Airport verloopt zonder problemen en een paar uur later staan we op de laatste bestemming van deze vakantie. Terug bij af… Het hotel Sama Sama heeft een directe verbinding met de luchthaven. Een zespersoons golfkarrertje staat op ons te wachten en brengt ons naar de lobby. De kamer voldoet aan alle verwachtingen, is luxe uitgevoerd en heeft een uitstekend bed. Alleen die bierprijs weer. Wederom een kleine tien euro voor een biertje. Terwijl San en Floor een duik in het zwembad nemen, doe ik het toch. Het is de laatste dag, dus we nemen het er nog maar een keertje van. Onder het genot van een ijskoud pilsje werk ik het reisverslag bij. Over het eten doen we vandaag maar niet zo moeilijk, we nemen niet de moeite om naar downtown Kaula Lumpur te gaan, maar besluiten een hapje te eten in het hotel. Een pizza voor San, een grote friet voor Floor en voor mij de allerlaatste keer sateh met een lekker sausje.