Na een goede nachtrust worden we uitgerust wakker. Helaas valt het ontbijt een beetje tegen, maar gezien de luxe van de afgelopen dagen vinden we dat niet eens zo heel erg. We besluiten het rustig aan te doen deze ochtend. Ik loop wat door de tuin, op zoek naar vogels en andere beestjes die het fotograferen waard zijn. San zit in het restaurant en leest het laatste nieuws over het neergehaalde vliegtuig.

Een hele dag niets doen zou zonde zijn, in de middag is daarom ruimte ingepland om naar het Rainforest Discovery Centre te gaan. Het blijkt te ver te zijn om te lopen. San regelt daarom voor tien ringgit een taxi. Eindelijk eens een keer iets wat wel betaalbaar is. Zonder gids, maar dat is niet zo’n probleem, trekken we het park in. De paden zijn prima aangeven en geasfalteerd… Daarmee is het woud net wat minder ongerept dan we gewend zijn. De warmte is echter precies hetzelfde als in Danum. Dus in een paar minuten tijd is alles doorweekt en ben ik kleddernat. Ook het RDC kent een canopewalk. Deze blijkt echter halverwege te zijn afgesloten in verband met een groot bijennest. Er zit niets anders op dan de wandeling op de ‘begane’ grond voort te zetten. Op een enkele vogel en wat hagedissen na zien we geen enkel dier. In het regenwoud is het spotten van dieren van een hele ander orde dan in Afrika. In de grote leegte van Afrika is het een stuk makkelijker dieren spotten dan in het dichtgegroeide regenwoud. Het laatste stuk van de wandeling voert ons over het Kingfishers path. Met de camera’s in de aanslag turen we rond om dit beestje te kunnen fotograferen. Hoezeer we ook ons best doen, een ijsvogel zien we niet. Langaam maar zeker wordt het tijd om de taxi weer op te zoeken, maar niet voor dat we nog wat drinken en in het geval van Floor een ijsje eten.

Tien minuten later dan met de chauffeur afgesproken, komt de taxi de parkeerplaats opgereden. Terug naar de lodge of nog iets anders doen? San beslist, zij heeft haar zinnen gezet op het Sunbear opvang centrum. De prijs van 30 RM per persoon in combinatie met het feit dat het park nog maar drie kwartier open is, doet ons besluiten terug naar de lodge te lopen. De weg naar de lodge is weinig indrukwekkend en kenmerkt zich door stank en afval.

Zowel bij het Rainforest Discovery Center als bij onze lodge hangen de vlaggen halfstok. “To pay our respect to MH17”, zegt de dame van het restaurant. De opmerking slaat in als een bom en even ben ik intens verdrietig. De lodge beschikt over een prima WiFi verbinding waarmee we ons op de hoogte houden van het nieuws. Gelukkig zijn we allebei in staat om het nieuws los te laten en te genieten van al het moois om ons heen.

Terwijl San en Floor afkoelen in het zwembad, loop ik nog een rondje door de tuin. De vogels waar ik naar op zoek ben, zijn letterlijk gevlogen. Ook zij hebben het veel te warm. Het is gezellig bij het kleine zwembad dus drinken we daar eerst nog een biertje alvorens ons klaar te maken voor het eten.

Tijdens het eten voel ik me niet helemaal lekker. We raffelen het eten af om zo snel mogelijk terug te gaan naar ons huisje. Ik plof op bed neer terwijl San Floor nog even helpt met haar pyjama en het poetsen van de tanden. Iets gaat er niet helemaal goed in de badkamer: kakkerlakken. Van de twee beestjes kan er eentje het niet meer navertellen, die is vakkundig maar zonder ceremonieel door het toilet gespoeld. Het tweede beestje heeft de dans ontsprongen…

De e-reader wordt vanavond niet meer gebruikt, ik slaap al. Midden in de nacht word ik wakker van een gigantische storm. Niet veel later wordt ook San wakker. Floor daarentegen is de enige die diep in slaapt blijft. Samen luisteren San en ik hoe de storm plaatsmaakt voor een serieuze plensbui. We hebben medelijden met alle campinggasten. Ons huisje blijkt in ieder geval stevig genoeg dus zonder ons ook maar een moment zorgen te maken, kruipen we onder het rustgevende gebonk van de airco nog een keer dicht tegen elkaar aan en vallen weer in slaap.