We zijn er weer Kwart over drie lokale tijd, ik kijk op mijn horloge die nog op de Nederlandse tijd staat. Het klokje wijst kwart over tien aan. Op vakantie… Het is later dan in Nederland… Dat kan maar één ding betekenen: we zitten weer in Azië. Bangkok, om precies te zijn en om het helemaal af te maken we bevinden ons in het Dewan Hotel dat op een steenworpafstand van het legendarische Schlipperparadijs Kao San Road ligt. Hoewel we op dit moment dus in Thailand zijn, is dat niet het doel van deze reis. Thailand is vooral het start- en eindpunt van onze reis door Laos en Cambodja. Een reis waar San de afgelopen weken druk mee bezig is geweest, al het geregel en al het geplan van deze reis waarvoor dus vandaag het startschot is gegeven.

Het is half acht in de ochtend als we vertrekken richting Frankfurt. De autorit verloopt voorspoedig en levert geen stress op in tegenstelling tot een eerdere reis via Frankfurt die ons na al die jaren nog steeds vers in het geheugen ligt. We komen ruim op tijd op de luchthaven aan waar we dit jaar gelukkig geen gedoe met messen hebben en waar we zo door de paspoortcontrole heen zijn. Frankfurt Airport heeft in onze ogen een beetje een vreemde opzet. In plaats van een centrale securitycheck lijkt het alsof iedere gate haar eigen beveiligingsafhandeling heeft. Na de check zijn er nauwelijks nog winkeltje of barretjes. Het proosten op onze vakantie doen we dus voordat we door de security heen zijn. Het feit dat we nog tijd hebben voor een biertje geeft aan dat we keurig op schema lopen. Geheel volgens onze planning en die van Emirates zijn we klaar om te vertrekken. Als we goed en wel zitten en de deuren van ons vliegtuig gesloten worden, is het eindelijk tijd om te vertrekken. De piloot of welke andere gezaghebbende dan ook heeft daar echter een hele andere mening over. Het vliegtuig komt niet in beweging. Zonder opgaaf van reden blijft het toestel stilstaan en pas na anderhalf uur vertraging begint onze Airbus te rollen om koers te zetten richting Dubai. De verloren tijd maakt voor onze overstap in Dubai niets uit, die is namelijk behoorlijk ruim. De tijd die we in Dubai hebben, slijten we in het Hard Rock Cafe. Drie biertjes en een Cola voor bijna vijftig euro, das bijna gratis te noemen… Het is inmiddels tien voor drie Dubai tijd en tijd om te vertrekken richting Bangkok. Aangekomen in de Thaise hoofdstad is het even wachten op de taxi. We lopen de luchthaven uit richting taxistandplaats en we lopen linea recta een AH-Erlebnis in, de warmte en de vochtigheid. Ontegenzeggelijk: we zijn er weer! De taxirit die zo’n uurtje duurt en ons naar het Dewan Hotel brengt wordt in stilte, soms dommelend en vooral naar buitenkijkend doorgebracht. Het hotel waar we de komende dagen tot rust komen blijkt een prima hotelletje te zijn en ligt in dezelfde wijk als het hotel waar we al eens eerder zijn geweest, de laatste meters zijn dan ook een feest van herkenning. Dat reizen dorstig maakt weten wel al even. Ons hotel heeft geen restaurant noch een bar, het biertje zal dus bij de tegenovergelegen 7-Eleven gehaald moeten worden. Wat??? Geen bier te koop? Hoe dan? Het raadsel wordt al snel opgelost. Door wetgeving mag drank alleen op bepaalde tijdstippen verkocht worden en wij zitten net in een tijdslot waarin dat dus niet mag… We moeten wachten tot het vijf uur is. Zodra het vijf uur is geworden lopen we naar de overkant van de straat en halen wat blikken bier. Uiteraard wordt daarbij weer geproost op ons nieuw avontuur. Nieuw avontuur of niet? Vanavond doen we niet zo moeilijk we gaan eten bij een restaurant waar we vanuit onze eerdere reis naar Thailand nog warme herinneringen aan hebben. Het restautant (So Samsen) waar Floor haar allereerste sateh ooit heeft gegeten. Als ze nog maar zo lekker zijn als toen… En lekker is het! Het is allemaal wel een beetje veranderd maar het eten is nog steeds helemaal prima!