Kort overleg over de plannen van vandaag leveren het volgende op: Vandaag is een rustdag. We doen dus helemaal niets. Dat is een kleine leugen, we hebben namelijk nog wel een klein dingetje, maar zeker niet onbelangrijk, te regelen. We hebben nog maar één blikje bier waar we met vijf man maar liefst twee dagen mee moeten doen. Ik ben niet heel goed in rekenen maar dit hoeft niemand me uit te leggen… We gaan dus op zoek naar de local bottle store. Boteti is niet heel groot en de zoektocht naar de bottle store is snel volbracht. Koude kermis! De bottle store is gesloten.
Als we vragen in de tegenover gelegen buurtsuper hoe laat de winkel opent krijgen we als antwoord dat de winkel waarschijnlijk rond tien uur open zal zijn. Beetje een eigenaardig antwoord, het is immers al elf uur… Met deze openingstijden lijkt het ons verstandig om tien uur wat ruimer te nemen. Bart en ik besluiten dat twee uur ‘s middags een prima tijd is voor een mini slijter om open te gaan. Bart probeert nog wel even of er nog ander bottle stores in de omgeving zijn. Het antwoord is streng en resoluut. Nee er zijn geen andere bottlestores in dit dorp. Op de vraag of er dan in de omgeving wellicht nog een winkel is die drank verkoopt is het antwoord precies hetzelfde. Bart probeert het wellicht tegen beter weten nog een keer: Of er wellicht misschien in de omliggende dorpjes nog een slijter te vinden is. De dame van het supermarktje kijkt Bart nog een keer heel indringend aan en geeft aan dat er geen winkeltjes zijn die drank verkopen. Einde discussie en einde gesprek. Goedemorgen!
We wachten tot halverwege de middag alvorens we het nog een keer proberen. De eigenaresse van de bottle store is in geen velden of wegen te bekennen. We besluiten de grote weg op te rijden tot het dichtstbijzijnde dorpje in ons vizier komt. Maar als na twintig kilometer nog steeds geen dorpje in zicht is, besluiten we maar om overrichterzake om te draaien en terug te keren naar de lodge.
Boteti zou met haar WIFI even voor een contactmoment kunnen zorgen met het Europese continent. De WIFI is echter dusdanig slecht dat contact slechts mondjesmaat mogelijk is. We proberen wat muziek te downloaden voor de lange asfaltwegen die we nog te gaan hebben, maar dat is al helemaal onbegonnen werk.
Een rustdag als deze betekent ook een wasdag. De meest noodzakelijke kleiding wordt gewassen en te drogen gehangen op een provisorisch ingerichte waslijn. Als de middag ten einde loopt pakken we nog een keer en tegen beter weten in de Hilux en rijden we naar de slijterij. Natuurlijk is de bottle store nog steeds gesloten. Opengaan vandaag, nee dat zit er waarschijnlijk niet meer in. Tja… Afrika. We besluiten om het bier en twee flessen wijn tegen woekerprijzen te kopen bij de lodge. Zo hoeven we morgen in ieder geval geen boodschappen te doen en kunnen we direct gaan rijden naar de volgende bestemming!
Wouter en Floor hebben vandaag een vriendje voor een dag. Het is Robert een, als gevolg van polio, gehandicapt jongetje en zoontje van Grace de kok annex gastvrouw. Ze spelen mens erger je niet en spelen wat met een opblaasbal. Aan het einde van de dag mag Robert het spelletje en de bal houden. Het mannetje glimt van oor tot oor. Als we ‘s avonds aan tafel zitten en aan het eten zijn, horen we nog steeds een mannetje in z’n eentje met een dobbelsteen spelen. Vandaag eten we overigens kip met bruine rijst en worteltjes. Ook vandaag smaakt het eten weer prima. We besluiten de avond met een spelletje Triviant op het bovendek.