Veertien juli 2012! Vandaag is Floor vijf geworden. Om half zeven meldt ze zich op onze slaapkamer. Ietwat te vroeg naar onze zin. We kunnen het wakker worden nog een klein half uurtje rekken maar om zeven uur is er geen houden meer aan. We moeten opstaan. Gisteravond hebben we de door San uit Nederland meegenomen slingers al opgehangen. Om een kinderhand te vullen heeft San gisteravond bij een winkeltje nog wat cadeautjes gekocht. Het echte cadeau, een trampoline, staat in Eindhoven op Floor te wachten. Floor is helemaal gelukkig met de schepjes en het emmertje.
San en ik willen vandaag een wandeling maken. Floor die dondersgoed weet wat haar verjaardagspriveleges zijn, steekt daar een stokje voor. We gaan zwemmen, in de zee uiteraard. Dit komt goed uit want de afstand van ons huisje naar de zee bedraagt ongeveer zes meter en de afstand van ons huisje naar het zwembad ongeveer vijftien! Het zeewater is verrassend warm en heerlijk om in te zwemmen. Het zwemmen wordt onderbroken door het bouwen van zandkastelen en het zoeken naar schelpjes. Hier kun je een dag mee vullen dus niet alleen Floor is gelukkig maar ook wij!
Verschillende tuinmannen -en vrouwen zorgen ervoor dat de tuintjes er prima bijliggen. Ook zorgen ze ervoor dat kokosnoten worden geoogst voordat ze voor gevaar zorgen. Als Floor en ik een kijkje komen nemen wordt een zojuist geoogste kokosnoot voor ons opengemaakt, voorzien van twee rietjes en aan ons geserveerd. Voor de foto wil Floor nog wel even doen alsof het lekker is, maar daarna wordt de noot snel aan de kant gelegd. Toch niet zo heel lekker…
Na een dag vol zon, zee en strand breekt de avond aan in Mui Ne en start de zoektocht naar een nieuwe restaurant. Gelukkig is ook in dit resort overal WiFi beschikbaar en is tripadvisor snel gevonden. Tripadvisor is een goede tipgever gebleken tijdens deze vakantie dus ook vanavond verlaten we ons weer op het advies van de vele reizigers die ons al zijn voorgegaan. San heeft een restaurantje gevonden dat goede recensies heeft.
Snel nog even het zilte zeewater afspoelen in de douche en voor de zoveelste keer in de koffer grijpen om te kijken of we nog schone kleren hebben. Het einde van de vakantie komt in zicht dus de hoeveelheid schone kleren neemt af. Gelukkig hebben we hier aan het strand niet meer nodig dan een bikini en een zwembroek.
Lekker fris en opgeknapt lopen we naar de ingang van her resort. We houden een taxi aan en laten de chauffeur het adres zien van het restaurant waar we naar toe willen. De taxichauffeur knikt, zet de meter aan. We gaan er eens even goed voor zitten als de chauffeur z’n auto weer stilzet. Nog even denk ik dat we verkeerd gereden zijn en dat de taxichauffeur moet keren. Maar als hij naar de overkant van de weg wijst krijgen we een donkerbruin vermoeden. Het zal toch niet waar zijn? Na nog geen vijftig meter in de taxi gezeten te hebben zijn we op onze bestemming We hebben de kortste taxirit ooit gemaakt! Vijftig meter. De taximeter geeft tien duizend dong aan. Enigszins gegeneerd geven we het dubbele. De rest van de avond worden alleen nog maar flauwe grappen gemaakt over taxi’s.
Het is niet druk in het restaurant. Sterker nog, er zijn slechts twee tafels bezet. Floor is helemaal in d’r nopjes zeker als ze de muur ontdekt met allerlei kleine en grotere hagedissen. Het eten bij Red & Blue is prima en staat in schril contrast met datgene wat het hotel te bieden heeft. Zeker als je een en ander afzet tegen de prijs! Helemaal geweldig is het feit dat Red & Blue geen happy hour kent… De drank is gewoon de hele dag door goedkoop. Als alles op is en betaald besluiten we om naar huis te ‘lopen’.
Floor mag, omdat ze jarig is, nog heel even opblijven. Om tien uur is het dan echt gedaan met de pret en gaat ze naar bed. Wat een heerlijke dag!