Ahh, een mug! Het is half een ‘s nachts als ik in het Discovery Bed & Breakfast in Maun (spreek uit Mahoen) wakker wordt. We zijn in slaap gevallen zonder de klamboe naar beneden te halen. San, de muggenhater, staat op en zorgt er voor dat de klamboe naar beneden wordt gehaald en alle gaten en kieren keurig worden afgesloten. Helaas we zijn te laat, de mug zit al binnen en heeft de tijd van z’n leven. Dit belooft een lange nacht te worden. Uiteindelijk slapen we toch in. Floor in het stapelbed en wij in een keurig voor wat betreft de afmeting Nederlands bed.

We zijn vandaag op ons gemak naar Maun gereden. Een voor Botswaanse begrippen redelijk grote stad. Morgen gaan we naar Third Bridge om te kamperen. We grijpen Maun dus aan om nodige boodschappen te doen en te tanken. Het tanken wordt nu het einde van de vakantie in zicht komt ook een kwestie van rekenen. We moeten de auto immers bijna leeg in Windhoek zien te krijgen. We maken een berekening op basis van het verbruik en de nog af te leggen kilometers. We gooien de tank dus lang niet vol. In het dorpje kopen we verder in ieder geval kolen, eieren, spek, vlees en wat groente en pasta. In ieder geval voldoende om een nachtje in de wildernis kunnen overleven.

Na de boodschappen is het nog maar een klein eindje naar ons B&B. We gaan er vanuit dat we in het bed & breakfast wat te eten kunnen krijgen. Tja, wat denken we dan ook. Als we er al hadden kunnen eten had het had het wel de Discovery Bed, Breakfast & Diner geheten en dat doet het dus niet! Eten moeten we dus ergens anders doen. De Nederlandse eigenaresse geeft ons wat tips waar we lekker kunnen eten en dus draaien we om en rijden we terug richting Maun. Het eten bevalt prima. San eet nog maar eens een keer vlees terwijl Floor en ik kiezen voor vis. Eindelijk weer eens iets anders dan dikke lappen proteïnen! Een goede keus? Ik weet het niet… Een ding is zeker, vers is de vis niet. Smaken doet het overigens wel.

De wekker loopt af en we maken ons klaar voor weer een hoogtepunt van deze vakantie. We gaan naar Third Bridge in Moremi National Park. Floor klaagt bij het opstaan over kou en pijn in haar buik. Ook heeft ze honger dus snel naar de receptie voor een gebakken ei met spek. Floor eet met weinig enthousiasme en oogt inderdaad niet lekker. Als we na het eten de koffers pakken en naar de auto brengen, kruipt ze rillend weer in bed. Lang uitstellen kunnen we ons vertrek niet. Als we eenmaal onderweg naar Maun zijn om de noodzakelijke vergunningen voor het park te kopen, geeft Floor over. Uiteraard stoppen we meteen, maar het kwaad is al geschied, een zure lucht vult de auto. Floor is ongelukkig en geeft aan dat ze het vies vindt. Ze oogt echter monter en niet eens echt ziek. Als we in Maun zijn geeft ze nog een keer over, vrijwel direct gevolgd door de opmerking dat ze honger heeft. San, inmiddels in bezit van de permits, gaat lekker bij Floor op de achterbank zitten en maakt een boterham met pasta. Ze knapt zienderogen op.

Inmiddels zijn we in Moremi aanbeland en is Floor weer helemaal de oude.
Bij de ingang van het park wordt ons gevraagd of we een kaart van het gebied hebben. Net voordat we Maun uitrijden hebben we een kaart én een bandenspanningsmeter gekocht, we zijn dus echt helemaal voorbereid. De vriendelijke beambte van het park wijst ons de route en wenst ons een prettig verblijf.
Gelukkig hebben we al het een en ander gelezen over dit park en weten we wat ons, voor wat betreft de wegen, te wachten staat. Als snel moeten we de auto in de 4×4 stand zetten. Het zand is te zacht en te diep en ik moet alle zeilen bijzetten om de auto in het gareel te houden. Terwijl ik druk bezig met met sturen, horen we vanaf de achterbank heel nonchalant het woord leeuw. Ik hoor het nauwelijks en zie geen kans op te reageren. Floor zegt het nog een keer en dan ziet ook San het. Een leeuw! Eindelijk, eindelijk, eindelijk! Naast de leeuw ook nog een leeuwin ook. De dieren zitten zo dichtbij dat de zoomlens van de camera gehaald moet worden om de beesten in z’n geheel in beeld te krijgen. We zij zo intens blij! Het als eerste zien van de leeuwen zorgt ervoor dat Floor de titel Koningin Spotter 2013 toebedeeld krijgt. Ze mag drie dropjes uitzoeken. Floor heeft gedurende de rest van de safari het hoogste woord en zingt allerlei liedjes waarin ze laat blijken dat ze Koningin is. Het kan niet anders, dit is de dag van Floor!