Nog voordat de wekker gaat, en dat is om kwart over vijf (leve de vakantie!), hoor ik mijn Zuid-Afrikaanse buurman al kuchend wakker worden en koffie zetten. Een snelle blik op mijn horloge leert dat het kwart voor vijf is. Ik pak mijn warme dekens nog een keer en probeer nog een half uur te slapen, slapen doe ik niet meer. Genieten van wakker wordend Afrika des te meer.

De excursie van vandaag brengt ons naar de stokstaartjes, iets waar we ons al weken op verheugen. Als om kwart over vijf eindelijk de wekker gaat, is het en dat is inmiddels genoegzaam bekend, alles behalve warm. Gisteren heeft onze gids al tegen ons gezegd dat we ons warm moeten kleden. In mijn geval betekent dat drie lagen, een shirt met lange mouwen, een blouse en een fleecejack. Floor is door San nog wat warmer aangekleed met nog een extra laag. Dat moet dus genoeg zijn. We ontmoeten onze gids zoals afgesproken bij de bar waar lekker warme koffie klaarstaat en waar het kampvuur nog een keer is opgepookt. We hebben weer eens mazzel, we zijn de enige gasten deze ochtend! De gids geeft aan dat hij eventueel ook nog poncho’s voor ons heeft. “Tegen de regen?”, hoor ik mezelf zeggen. Terwijl de gids me verbaasd aankijkt, dringt de onnozelheid van de opmerking tot me door… “Tegen de regen” in het droge winterseizoen, in een land waar het al maanden niet meer geregend heeft. Wereldreiziger… De poncho’s zijn gevoerd en zijn uiteraard tegen de kou.
Voor dat we bij de stokstaartjes zijn, moeten we ongeveer anderhalf uur rijden in een open auto. Het eerste stuk gaat prima, alles is nog spannend en we verwachten naar iedere bocht wel wild te zien. Maar als we na een half uur nog niets ander gezien hebben dan een paard en een ezel, realiseren we ons dat we geen wild zullen gaan zien. De eerste spanning is verdwenen, en dan wordt het koud. Heel koud. San probeert nog wat te filmen maar moet afhaken omdat haar handen pijn gaan doen. Floor kruipt heel dicht tegen me aan en zoekt beschutting. Anderhalf uur lijkt nu wel heel lang te zijn. Onze gids, door de wol geverfd, is als vanzelfsprekend uitgerust met een dikke muts en warme handschoenen. Dat is dus de definitie van lekker warm aankleden.

De route, hoewel lang verveelt geen moment. Als we het laatste stukje van de rit vergezeld worden van een tweede gids, neemt langzaam de spanning toe. De gids is in de auto gekomen om ons naar de juiste plek te brengen. Eenmaal bij de stokstaartjes gearriveerd gaan we uit de wind en in de opkomende zon staan en warmen ons op. De stokstaartjes zelf zijn nog niet wakker en dat geeft ons de gelegenheid om te ontbijten in dit immense niemandsland. Onze gids heeft een tafeltje uit de auto gehaald en deze keurig gedekt met eieren, koffie en thee, yoghurt en muesli. Uiteraard en dat nemen we hem niet kwalijk doet hij zich ook te goed aan het lekkere eten. De oploskoffie smaakt voor deze gelegenheid geweldig en is warm. Dat is precies wat we nodig hebben!

Terwijl we eten, wordt het ene diertje na het andere wakker. Langzaam lopen we richting de holletjes van de stokstaartjes. Op aangeven van de gids gaat Floor bij de ingang van het hol zitten. In eerste instantie zijn de beestjes een beetje bang van het wapperende haar, maar zodra San Floors haar in een doek doet komen de beestjes tot rust. Floor blijft ondanks de koude rustig zitten en kijkt geconcentreerd naar wat de beestjes doen. Ze komen heel dicht bij en klimmen zelfs een beetje tegen haar op. Floor geeft geen krimp maar zit geweldig te genieten. Het hele schouwspel duurt ongeveer twintig minuten, daarna zijn de beestjes opgewarmd en gaan ze op zoek naar eten. Wat een geweldig unieke ervaring! Terwijl wij nog druk zijn met onze ervaringen, brengt de gids ons naar een zoutpan voor een fotomoment om daarna terug te keren naar de lodge. Gelukkig hebben we geen haast en kunnen we stoppen wanneer we willen.

Terwijl de terugreis vordert doen Floor en ik wat spelletjes. San is in gedachten verzonken, de ervaringen van vandaag maken indruk en maken gelukkig! Gelukkig, dat zijn we alle drie. Wat een heerlijke dag Afrika, een dag die we maar zelden hebben meegemaakt. Een dag waarvan we nu al weten dat we daar nog heel vaak aan terug zullen denken!