We zijn inmiddels aangekomen op onze nieuwe verblijfplaats, Planet Baobab. De naam wordt vrijwel direct na het betreden van deze camping gestalte gegeven. Twee enorme bomen flankeren de ingang van de lodge.
Vanmorgen zijn we ijzig koud wakker geworden met een temperatuur die ongetwijfeld dichtbij het vriespunt ligt. Een warme douche zou de pijn wat verzachten maar wat ik ook probeer, het water wordt niet warm. Navraag bij de receptie leert dat het water warm wordt gestookt door een zogenaamde donkey en dat het eerst tien tot vijftien minuten moet stromen voordat het warm wordt. Dit verklaart natuurlijk een hoop. Een donky is niet veel meer dan een oliedrum gevuld met water die door een kampvuurtje wordt verwarmd, een soort boiler avant la lettre. Het water in Elephant Sands is overigens erg zout. Dit verklaart meteen waarom de olifanten niet drinken uit het natuurlijke water maar alleen maar drinken uit de kunstmatig aangelegde bron.
Om toch een beetje warm te worden, pakken we eerst een bakkie koffie op het terras, terwijl de dames op hun gemak bezig zijn met de voorbereidingen voor het ontbijt. Terug ik ons huisje doe ik wat me opgedragen is en laat ik het water stromen. Ook nu geen warm water! Heel eventjes ga ik onder de douche staan. In één keer echt wakker, maar nauwelijks veel schoner, van echt douchen is natuurlijk absoluut geen sprake! Als later San en Floor wel lekker warm hebben gedoucht komt de aap uit de mouw. De koude en warme kraan zijn omgedraaid. Mij vertelt ook nooit iemand wat…
Terwijl de dames zich douchen geniet ik op het terras van een geweldige vogelshow. Ook voor de vogels wordt gezorgd, ze krijgen net als de olifanten vers water. Het verse water dat overigens van een locatie tien kilomter verderop moet komen, wordt per keer in tanks van tienduizend liter aangevoerd. Het is op dit moment zo droog dat de dieren wel op manier geholpen moeten worden. Olifanten zien we niet meer, nog wel twee schichtige koedoe mannetjes. Omdat we verder niets meer zien en de volgende locatie lonkt nemen we afscheid en vertrekken we naar Planet Baobab.
De route naar Planet Boabab is weinig indrukwekkend. De zoektocht naar bier is dat inmiddels wel. Dat wil zeggen dat we met een volstrekt kansloze missie bezig zijn. Er is altijd wel een reden waarom we niet in staat zijn om een blikkie bier te kopen. Of het is zondag of ze hebben het niet! Het is nog makkelijker om een leeuw te spotten en zelfs dat lukt niet! Dus ook vandaag wordt in geen van de bezochte supermarkten bier gevonden.
Gelukkig hebben ze ook bij Planet Baobab een bar dus we hoeven ons geenszins zorgen te maken. Nadat we de tent hebben opgezet (die we na de afgelopen nacht uitrusten met een extra slaapzak en dikke deken), slijten we de middag aan het zwembad. San geeft aan dat de reviews van deze lodge nogal uiteenlopen, ‘you hate it, or you love it’. De lodge is super verzorgd en kent een eigenwijze Afrikaanse inrichting die afwijkt van de lodges en hotels waar we tot nu toe hebben geslapen. Voor ons dus een duidelijke ‘we love it’!
Tijd om ons op te maken voor het diner. Ik ga met een handdoekje onder mijn arm (!) naar het toiletgebouw dat duidelijk moeite heeft met het afvoeren van het water. Het water in de douchecabine staat enkelhoog maar een vlonder zorgt ervoor dat de overlast minimaal is. Bovendien, als ik dan toch de afweging moet maken, dan kies ik toch voor dit warme water in plaats van die ijsklontjesregen van vanochtend.
Een clubje Zuid-Afrikanen heeft inmiddels het pad naar onze auto vakkundig dichtgezet. Als we ons voor het avondeten willen opknappen zijn we bijna verplicht om dat via hun jeu-de-boules-baan te lopen. De vrouw des huizes maakt daar een opmerking over, maar geeft vervolgens niet thuis als ik verhaal kom halen hetgeen haar per direct erelid maakt van de Mutsenclub. Floor wil graag weten wat een Mutsenclub is, maar dat is best lastig uitleggen. Ik doe er het zwijgen toe. Gelukkig zijn onze andere buren (ook afkomstig van Zuid-Afrika) een stuk vriendelijker. Zij bieden ons direct een drankje aan als we ons verontschuldigen als we wat al te vaak door hun tuintje wandelen. Ik bedank ze met een welgemeend ‘Thanks mate’, waarop de buurman vraagt of ik soms uit Australië kom. Het antwoord is ontkennend, “Where from Holland” antwoord ik, waarop hij vervolgens vraagt waar dan dat mate vandaan komt. Lijkt me logisch, uit Australië… Er wordt vrolijk om gelachen en wij vervolgen onze weg naar het restaurant. Hoewel we vanavond weer kamperen, het koken laten we over aan de kok.
Vanavond maken we het niet laat. Morgen staat een excursie op het programma. Terug bij de tent controleert San de batterijen van de camera’s en waar nodig zorgt ze ervoor dat ze voldoende opgeladen worden. Ik ga lekker in de tent liggen, schrijf een paar regels in het reisjournaal en val als tevreden mens in slaap.
