Om iets over zes word ik wakker. Vannacht hebben we met de gordijnen open geslapen, we kunnen nu direct vanuit het bed kijken naar een van de mooiste taferelen die ik ooit heb gezien. De zonsopkomst van Afrika. De kleuren zijn zo intens en zo mooi. We blijven even in ons bed liggen om te genieten om daarna de camera’s te pakken en het allemaal vast te leggen.

Omdat Etosha zo droog is zijn verschillende putten (waterholes) aangelegd. Onze route is zo opgebouwd dat we van waterhole naar waterhole rijden. In een straal van een kilometer rond zo’n put is altijd wel wat te zien. Al snel noteren we de eerste bokjes, zebra’s en giraffes. Ook het spotten tussen de holes gaat prima en levert ons de dikdik op.

Vanuit Dolomite zijn we met met vier auto’s ongeveer tegelijkertijd vertrokken. Deze auto’s komen we onderweg verschillende keren tegen. We zien zo’n beetje allemaal hetzelfde. Met uitzondering van de volgende scene. Aan de horizon van de savanne zie ik twee stipjes opduiken. Wij besluiten te stoppen waar de andere auto’s doorrijden. Ik krijg van San de verrekijker en krijg daarmee het gelijk aan mijn zijde. Twee indrukwekkende olifanten komen onze kant op lopen. Deze twee zijn in ieder geval geïdentificeerd en kunnen dus officieel geteld worden.

Langzaam maar zeker wordt het warmer op de savanne. De dieren zoeken allemaal een stukje schaduw op om aan de verpletterende hitte van de zon te ontkomen. Gelukkig naderen we onze bestemming zodat ook wij de schaduw kunnen opzoeken. San heeft inmiddels een licht verbrande arm dus die schaduw is meer dan welkom. Terwijl San voor de sleutels van ons huisje zorgt, drink ik een door onze koelkast heerlijk gekoeld biertje. Bij het inchecken zien we de eerste tekenen van massatoerisme. We worden deze keer niet welkom geheten met een lekker drankje en mooie woorden. Deze keer sluiten we aan in de rij van toeristen en wachten we tot we door een van de drie receptionistes geholpen worden. Het geeft in ieder geval een minder exclusief gevoel dan de voorgaande dagen.

Nadat we een tosti met wat friet hebben gekocht gaan we op zoek naar wat de goudmijn van Okaukuejo is: de waterhole. De put blijkt op slechts een paar meter van onze huisje te liggen en heeft direct een grote verrassing voor ons in petto. Een paar olifanten doen zich te goed aan het water. De waterhole kunnen we op zo’n vijftien meter naderen, waardoor we het drinken van de beesten letterlijk kunnen horen. Moe van het vroege opstaan en de warmte besluiten we terug te gaan naar ons huisje om even naar bed te gaan en wat te slapen. Een van de drie gezinsleden denkt daar heel anders over en wil van geen slapen weten. Om San wat rust te gunnen neem ik Floor mee naar buiten en gaan we nog een keer naar de waterhole.

Na het avondeten dat prima maar zeker niet hoogstaand is gaan we gewapend met onze camera’s, een paar biertjes en een sapje voor Floor weer naar de drinkplaats. We vallen met onze neus in de boter. Vier neushoorns laven zich aan het kostbare water. We nemen plaats op één van de weinige vrije bankjes. Floor zit bij mij op schoot en begint al snel rustiger te ademen om vervolgens lekker in slaap te vallen.
Als de neushoorns klaar zijn met drinken staan de volgende dieren al weer klaar. Het lijkt alsof een wens van Sandra in vervulling gaat. Een kudde giraffes komt op haar hoede richting de waterhole. Het tafereel is bijzonder spannend en lijkt eeuwen te duren. Iedere keer als de giraffes iets horen of zien stopt de kudde onmiddellijk met bewegen. Ze blijven dan een paar minuten stilstaan om te luisteren en om zich er van te verzekeren dat er geen roofdieren op de loer liggen. Uiteindelijk zien we de giraffes op de voor hun zo karakteristieke wijze drinken. Als zich ook nog een olifant komt melden kan ons geluk niet meer op! In tegenstelling tot de neushoorns zijn de olifanten in staat om geruisloos over de met keien bezaaide savanne te lopen. Als de giraffes en de olifant voldoende hebben gedronken en de aftocht hebben geblazen wordt het tijd om Floor naar bed te brengen. Ik blijf nog heel even kijken maar het lijkt er op dat zich voorlopig geen dieren meer laten zien. Voor ons het teken om zelf ook naar bed te gaan.