Vrijdagmiddag 16:00 uur, onze vakantie is inmiddels een aantal uren onderweg. Vanochtend zijn we in alle vroegte geland op de luchthaven van Windhoek. We zijn in Namibië.

Nadat we kennisgemaakt hebben met een medewerker van het autoverhuurbedrijf en min of meer vriendelijk zijn geholpen bij het pinnen door een paar locals (hetgeen overigens jammerlijk mislukt) zetten we koers naar de hoofdstad van Namibië en de plaats van ons eerste onderkomen: Windhoek.

Rond de klok van achten arriveren we bij Pension Steiner. Moe van het reizen willen we graag even naar onze kamer. Helaas is deze nog niet beschikbaar. We moeten nog even wachten en doden onze tijd in de tuin van het pension. Om tien uur komt Jasper, een vertegenwoordiger van Explore Namibia, ons vertellen hoe onze reis er de komende tweeënhalve week uit zal zien. We krijgen voldoende tips and tricks om ons de komende vakantie te vermaken.

Zodra Jasper weg is kunnen we onze intrek nemen in de sober uitgeruste kamer van Pension Steiner. De kamer voldoet aan alle basiseisen maar is oersaai… Koffers krijgen een plaatsje. Snel een klets water in het gezicht en we kunnen op weg om Windhoek te verkennen. Zonder geld kom je echter nergens, eerste doel derhalve is het zoeken van een geldmachine. Geen probleem, Windhoek is met net iets meer dan tweehonderdduizend inwoners een prima vertrekpunt met ongetwijfeld meer dan één pinapparaat. De eerste pinmachine weigert dienst. Op zich logisch want de machine is alleen geënt op Visa kaarten en niet op de Maestro die ik heb. Op naar de volgende automaat. Ook deze weigert dienst. Sandra weet blijkbaar wel hoe deze machines werken. Zij heeft meer geluk en kan de noodzakelijke Dollars opnemen. Ik ben inmiddels ook op de hoogte van de werking van de machine en probeer het nog een keer. “Insufficient funds” geeft de machine aan. En in een keer schiet het door mijn hoofd, die al te behulpzame locals op de luchthaven. Het zal toch niet…

We besluiten om terug te gaan naar het pension en met een daar aangeschafte internet voucher mijn banksaldo te controleren. Gelukkig, niets aan de hand. Sandra vindt toch dat ik de bank moet bellen. “Gewoon even alle twijfel wegnemen.” Ook de Rabobank ziet niets verdachts, gewoon morgen nog een keer proberen. Enigszins gerustgesteld lopen we de stad in. Op zoek naar een restaurantje waar we in ieder geval iets kunnen eten en drinken. In een park waar vroeger blijkbaar ooit een dierentuin is geweest gaan we een klein zaakje binnen. Niet veel later drinken we ons eerste Namibische biertje en doen we ons tegoed aan sushi. Niet echt Afrikaans, maar het smaakt prima.

Nog voor dat we de ook maar een stap richting stad hebben kunnen zetten, hebben we Floor plechtig moeten beloven dat vandaag nog gezwommen zal worden. Zodra we thuis zijn, wordt de daad bij het woord gevoegd. Floor wordt in haar zwempak gehesen en naar het koude water gedirigeerd. Verwonderde blikken alom, het water is namelijk echt ijskoud. Floor deert het niet en trekt rustig baantjes… Langzaam komt aan onze eerste dag Namibië een eind. Tijd om over het eten na te denken. Heel ingewikkeld is het niet, de anwb reisgids brengt snel een oplossing. Vanavond eten bij Joe’s Beerhouse. We vertrekken per taxi met een Duits echtpaar richting Joe’s. Jens en z’n vrouw genieten na een reis van 35 dagen van hun laatste avond in Namibië. De Duitsers zijn prima gezelschap en vertellen met veel plezier over hun reis. Wij genieten van onze springbok (Sandra) en gemsbok. Floor geniet slechts van steentjes en de kleine vijver.

Een heerlijke start van onze vakantie.