Gelukkig ben ik gisteravond nog redelijk opgeknapt. Het grootste deel van de middag en begin van de avond ben ik weliswaar binnengebleven maar heb ik geen al te grote last meer van duizeligheid of zwakke benen.

Terwijl we de avond valt, betrekt de lucht en in een mum van tijd is het pikkedonker. Een gordijn van regen nadert vanuit zee het vasteland. De regen gaat gepaard met flinke klappen onweer en prachtige bliksemflitsen. Ik probeer met een lange sluitertijd foto’s te maken hetgeen behoorlijk tegenvalt. De foto’s mislukken maar het is een enige bezigheid en kost me niet al te inspanning.

Het restaurant grenst aan ons huisje dus we hoeven niet bang te zijn dat we nat regenen. Terwijl we ons te goed doen aan springrolls, frietjes, krab en vlees genieten we van het onweer. Na het eten naar huis en direct naar bed. We vallen alle drie als een blok in slaap.

Vandaag weer terug naar Saigon. Desgevraagd mogen we tot één uur in ons huisje blijven. Heerlijk want dan kan er nog even gebruik gemaakt worden van het zwembad! Terwijl ik de koffers zoveel mogelijk probeer in te pakken nemen San en Floor nog een duik in het zwembad. Helaas komt er een tijd dat we afscheid moeten nemen van dit kleine paradijs. We moeten de bus weer in en hoewel we erg hebben gehoopt dat we in een andere bus terecht zouden komen blijkt dat ijdele hoop. Het is dezelfde gammelbak als op de heenreis. De reis verloopt zonder problemen maar lijkt deze keer langer dan de heenreis.
Als we uiteindelijk in Saigon zijn en in de taxi richting hotel zitten merk ik op dat de taxi net zo goed had kunnen doorrijden naar de luchthaven. Het voelt alsof de vakantie erop zit.

In het hotel aangekomen besluiten we van de mogelijkheid gebruik te maken om ons verblijf in de kamer met een halve dag te verlengen. Onze vlucht vertrekt rond elf uur ‘s avonds en na een dagje wandelen in Saigon is het wel lekker als we ook nog even kunnen douchen. De prijs die we hiervoor moeten betalen is aanzienlijk. Ik geef aan dat we eigenlijk geen keus hebben. We kunnen onmogelijk de hele dag doden in Ho Chi Min. In tegenstelling tot ons vorige verblijf in Hotel Saigon hebben we deze keer wel de familie kamer gekregen. De kamer ziet er in een keer een stuk leuker en minder aftands uit.

Vanavond eten we bij de buren (Zanzibar). Geen zin om vanavond op ontdekkingstocht te gaan naar een goed en betaalbaar restaurant. Zanzibar is naar Vietnamese maatstaven veel te duur natuurlijk maar het smaakt wel. Voorzichtig fantaseren we al weer over het voedsel in Nederland. Tot die tijd nog maar een keer een hap rijst met wat kip.