De lange en vermoeiende dag van gisteren heeft ervoor gezorgd dat we moe in slaap zijn gevallen en alledrie heerlijk hebben geslapen. Vanavond vertrekken we met de trein naar Sa Pa! Tot die tijd nog even genieten van Hanoi. We moeten om twaalf uur uitchecken, dus ons ochtendritueel doen we op ons dooie akkertje. Nog een keer naar de elfde verdieping om te ontbijten. Vietnamezen moeten wel van eten houden, want ook het ontbijt is heerlijk, uitgebreid en voor elk wat wils, voor mij is dat rijst, de dames nemen genoegen met een lekker gebakken ei.

Zodra we de koffers ingepakt hebben, ontbeten hebben en uitgecheckt hebben, vertrekken we richting oude stad. De koffers blijven (keurig gelabeld) achter in het hotel. Doel is om zo snel mogelijk kaartjes te kopen voor de middagvoorstelling van het poppentheater. Bij het theater aangekomen blijkt dat de kaartverkopers pauze hebben. We zullen dus een uurtje moeten overbruggen. Geen probleem, een biertje en een ijsje gaan er best in. Het café naast het poppentheater biedt uitkomst! Na een klein uur gaat de kassa open, koopt San de kaartjes en vervolgen wij onze weg. We hebben eigenlijk geen doel en dat is lastig. Dan maar richting botanische tuin. Een doel dat we nooit halen, veel verder dan het legermuseum en een vijf meter hoog standbeeld van Lenin komen we niet. Ik realiseer me dat dit de eerste keer is dat ik ooit zo direct in aanraking ben geweest met het communistische ideaal. Een vreemde gewaarwording. Ook vandaag is het ontzettend warm. Hierdoor nemen we niet echt de tijd om een mooie foto van het standbeeld te maken. De vraag is of dat erg is… We zoeken in ‘Lenin’s parkje’ de schaduw op om wat te rusten, te drinken en te proberen de rest van de dag tot aan de voorstelling in te delen.

We komen tot de conclusie dat we gezien de tijd snel ergens moeten gaan eten. De Lonely Planet en de ANWB-reisgids worden weer uit de tas gepakt. Helaas vissen we deze keer tot twee keer toe achter het net. De aangerade restaurants blijken niet meer te bestaan. We besluiten om op één van de meest toeristische plekken van Hanoi een hapje te gaan eten. Hoewel het prima smaakt, komt het bij lange na niet in de buurt van het heerlijke eten wat we de afgelopen dagen in deze stad hebben gehad. Voordeel van deze locatie is echter wel dat we op slechts een paar minuten lopen van het poppentheater zitten. Zodra het eten op is lopen Floor en ik richting theater. San neemt een andere route. Ze wil voor de zekerheid nog even een extra geheugenkaartje kopen. We maken meer foto’s dan vooraf gedacht dus een extra kaartje is meer dan welkom. Bij de ingang van het theater zijn we al weer met z’n drieën, klaar om te genieten van de voorstelling.

Onze reisgids beschrijft het theater als volgt: “Het waterpoppentheater is sinds 1993 in een bouwkundig niet al te overtuigend gebouw gehuisvest. Maar wat in het theater elke avond te zien is, wordt nergens anders ter wereld vertoond”.
De poppenspelers zelf staan tot hun middel achter een bamboegordijn in het water en worden begeleid door een Chinees orkest dat gebruik maakt van oorspronkelijke instrumenten. Floor vergeet even haar vermoeidheid en klapt enthousiast met de muziek mee. We zijn aangenaam verrast door de kwaliteit van de voorstelling en ondanks het feit dat we geen flauw idee hebben waar het over gaat genieten we met volle teugen. Na de voorstelling lopen we op ons gemak terug naar Anise en nemen we plaats in de hotelbar.

De hele dag lopen heeft ons niet alleen dorstig gemaakt maar ook plakkerig en vies. San loopt naar de lobby om te vragen of er nog een mogelijkheid is om te douchen. Die blijkt er te zijn! De vermoeidheid verdwijnt met het vuile water in het afvoerputje van de douche… Schone kleren aan en we zijn klaar om te vertrekken naar Sa Pa.

Onze reisagent is keurig op het tijd en overhandigt ons drie(!) treintickets naar Sa Pa. Drie? We hadden er toch echt vier besteld. Helaas, dat is misgegaan en hoe graag we ook willen, dat kan nu niet meer teruggedraaid worden. Het geld van het ticket krijgen we terug en de taxirit naar het vliegveld als we terugkomen zal worden vergoed. Prima geregeld.

Met een taxibusje vertrekken we naar het station. Station is misschien wat overdreven. Het is een aantal vierkante meters beton met vooral veel rails. De coupé ziet er prima uit en als we de koffers hebben opgeborgen, koop ik snel nog een paar biertjes op het perron. In de trein maken we kort kennis met onze medepassagier die blijkbaar samen met vrienden reist. Hij neemt één van de flesjes water die in onze coupé staan en verdwijnt in het compartiment naast ons. We zien hem niet meer terug. Wie we nog wel even zien is de lieftallige beveiligingsagente die ons het treinticket van Floor afhandig wil maken. Het advies van onze reisagent om de tickets niet weg te geven nemen we ter harte. Ik pak het ticket van Floor terug en wens de dame een fijne avond toe. Na Egypte en Kenia is dit de derde keer voor ons dat we in een slaaptrein reizen. Voor Floor is het de eerste keer. Ze vindt het geweldig en maakt zich nergens zorgen om. Nadat Jubelientje is voorgelezen valt ze als een blok in slaap.