San geeft me een kus en zegt dat ze het dek op gaat om foto’s van de zonsopkomst te maken. Ik trek dat niet, draai me om en val weer heerlijk in slaap.

Van een mooie zonsopkomst is geen sprake, het is te bewolkt dus San komt ons onverrichter zake wakker maken. Warm is het daarentegen wel al. We starten de toeristische dag met een bezoek aan een eiland om óf te wandelen óf te zwemmen. Een combinatie van beide is natuurlijk ook mogelijk. Wij kiezen voor het eerste en wandelen naar het hoogste punt van het eiland. Onze gids weet te melden dat we ongeveer tweehonderd traptreden moeten bedwingen. Dit lijkt niet helemaal waar te zijn. Op de terugweg besluit San het zekere voor het onzekere te nemen en telt alle treden, de tweehonderd treden blijken er in ene vierhonderdvijfentwintig te zijn. Floor oogst respect van eenieder die ze onderweg tegenkomt. Bijna achteloos huppelt ze naar boven én weer naar beneden. Bij mij gutst dan al het zweet mijn lichaam uit, met liters tegelijk lijkt het mijn poriën uit te komen, er is geen stoppen aan. Als we weer beneden zijn en ik nog op het strand sta uit te puffen heeft Floor haar bikini al aangetrokken en is ze driftig op zoek naar schelpjes.

Het bootje dat ons terugbrengt naar onze ‘grote’ boot zorgt in de nu al gigantische hitte voor de nodige verkoeling. Echt koel wordt het pas als we weer in onze hut zijn om te douchen. De airco’s van onze hutten draaien onvermoeibaar voort en spuwen hun koele lucht de ruimte in. Het is nog geen tien uur en we staan al weer in de douche om in ons geval het zweet en in Floors geval het zeewater weg te spoelen. Het frisse gevoel is gezien de hitte van korte duur. Met z’n allen zoeken we enige verkoeling op het achterdek in afwachting van de lunch (hoewel het bij lange na nog geen middag is). Paola, een Mexicaanse, merkt het volgende op: “Although not hungry, I keep eating”. Logisch want ook vandaag smaakt het eten weer meer dan goed.

Kort na de lunch vallen we bijna van onze stoel van verbazing. Twee Amerikaanse meisjes vragen of ze met Floor op de foto mogen. Floor speelt het spel gewillig mee en gaat braaf op de foto. Terwijl de dames druk bezig zijn met de foto’s, zegt een meisje tegen Floor, “Ohh, you’re so cute”. Floor dient het meisje van repliek door te zeggen dat ze het helemaal niet koud heeft… Als ouders zijn we maar wat trots, maar moeten ook wel hard lachen.

Na de lunch is het tijd om de boot te verlaten en terug te keren naar Hanoi. Terug de bus in voor een vier uur durende reis. Ook nu is halverwege de reis een stop ingebouwd. Deze keer bij een grote souvenierwinkel. Floor heeft haar zinnen gezet op een traditionele Vietnamese hoed. Het ding kost ons tweeënhalve euro, hetgeen er nog net af kan… Ze blijft er overigens de rest van de vakantie goed op passen. Het ding heeft zelfs de vliegreis naar Frankfurt nog overleefd.

Bepakt en bezakt komen we weer aan in het Anise hotel, waar we voor ons verblijf in Ha Long Bay ook al sliepen. Blijkbaar (en dat was zeker slimmer geweest) hadden we onze koffers hier achter kunnen laten, het had in ieder geval een hoop sjouwen gescheeld. Het hotel heeft een kamer met uitzicht op het parkje aan de voorzijde van het pand gereserveerd, zowel de kamer als het uitzicht zijn prima! Nadat we ons opgeknapt hebben, zoeken we goedgemutst in de Lonely Planet naar een plek om te eten. Eenmaal een adresje gevonden navigeert San ons naar een restaurant in een wijkje dat precies aan onze verwachtingen voldoet. Hoewel? Op eigen houtje zouden we hier nooit naar toe zijn gelopen, laat staan naar binnen gaan, daarvoor is het steegje te donker en de deur van het restaurant te dik…

Het restaurant blijkt overigens een prima keuze, de Lonely Planet haalt daarmee haar gelijk. Lekker voor weinig! En weer wordt heerlijk gegeten in Vietnam. De kakkerlak die via de muur naar het plafond loopt nemen we vanavond voor lief…

Teruglopend naar het hotel wordt het al aardig donker. Ondanks de steegjes is er ook vanavond geen moment sprake van angst of een gevoel van onveiligheid. Morgen bezoeken we een ander deel van de stad, eens kijken of dat ook zo bevalt. Als we ‘thuis’ zijn gaan we uitgebreid in bad. Met het licht uit in de badkamer genieten van het uitzicht! Overal wordt gegeten en zijn er mensen bezig. Wat een heerlijke stad!