Vandaag staat onze eerste excursie van deze vakantie op het programma, we gaan naar het Bako National Park. Om half negen worden we door Mr. Andrew opgehaald in de lobby van het hotel. Voor het echter zo ver is genieten we eerst nog even van het gigantische ontbijt wat het hotel serveert. Er is voor ieder wat wils. Veel lokale gerechten, een hoek met alleen eiergerechten, een zoete hoek. Het houdt maar niet op. Ik ‘beperk’ met tot nasi, scrambled eggs en gestoofd rundvlees. Jawel, dit is het ontbijt.

Stipt om half negen staat Mr. Andrew in de lobby klaar en kunnen we vertrekken. Eerst een kleine drie kwartier in de auto om vervolgens nog een half uurtje in de boot te zitten. Mr. Andrew vertelt honderduit over de regio en de stad. Ik ben een beetje in de war vanwege alles wat ik hoor en zie. Ik had dit niet verwacht. Waar ik uitging van oud, vuil en koloniaal, zie ik vooral een moderne vaak schone stad. Ach ja, vooroordelen… Als we aangekomen zijn bij het kleine haventje en uit de auto stappen, merken we hoe warm het inmiddels al is. Gelukkig is het registreren van onze reis naar Bako zo gepiept en kunnen we na een paar minuten instappen in onze ‘privé’ boot. De snelheid van boot zorgt in ieder geval voor de nodige verkoeling. We genieten van het tochtje en spotten onderweg nog twee visarenden. De vogels zitten te ver weg voor een goede foto, maar als dit de voorbode is van een mooie dag wildlife zijn wij tevreden! Zodra we weer aan de wal staan ziet Floor een bepaald soort amfibie. Haar interesse is gewekt en dat is een goed teken! San en ik lopen allebei met een rugzak op onze rug die gevuld zijn met lenzen en camera’s. Zwaar genoeg dus om het lekker warm te krijgen. Floor draagt daarom vandaag het water. Voor we echt gaan wandelen, brengen we eerst nog even een bezoek aan het infocenter. Daar worden de bandana’s uitgespoeld en voor de verkoeling om de nek gehangen. De eerste wandeling vindt plaats in de ‘buitenwijken’ van het resort. Hierbij worden we getrakteerd op allerlei kleine dieren en hagedissen. De grootste verrassing is de groep makaken die we zien. Door de dikke begroeiing is het erg lastig fotograferen, het gebrek aan licht maakt het nog een slag moeilijker. Nadat de apen zijn vastgelegd is het al weer tijd voor de lunch. Floor blijkt ook deze vakantie weer een slechte eter te zijn. Slecht eten betekent in deze temperaturen weinig energie, ze heeft rode wangen en lijkt nu al bekaf. Ook voor deze reis hebben we afgesproken ons niet te zeer te laten leiden door Floors eetgedrag. Uiteraard doen we dat wel…

Nadat we gegeten hebben en het water hebben aangevuld is het tijd om verder te wandelen. Doel is nu het spotten van de bedreigde Probiscus (oftewel neus) apen, maar Floor noemt het een piemelaap. Z’n piemel lijkt op de verkeerde plaats ze zitten, inderdaad op de plaats van de neus. Zodra we echt het regenwoud in stappen verandert de wereld op ons heen. De uitdrukking door de bomen het bos niet meer zien lijkt hier op z’n plaats. De derde rij bomen is al bijna niet meer te zien, hetgeen het spotten erg lastig maakt. Mr. Andrew geeft aan dat hij de apen heeft gehoord, gezien echter nog niet. Daarmee is de wedstrijd begonnen! Wie spot als eerste de neusaap? Dat ben ik en ik roep mezelf uit tot ongekroonde koning van de jungle. De neusaap laat zich zien. Het is weliswaar geen orang oetan maar het begin is gemaakt. Op een door Floor gespotte prachtig blauwe vlinder en een schildpadje na zien we niet veel meer. De wandeling blijft echter onverminderd boeiend.

Als we terugkeren naar het infocentrum blijkt een neusaap laag in een boom te zitten. We hebben redelijk zicht en maken nog snel een paar foto’s en keren dan terug naar de boot. Omdat het eb is, moeten de schoenen uit en lopen we via het strand naar de boot. Floor leeft weer op en geniet zichtbaar van de wandeling en alle krabbetjes om haar heen. Op de terugweg vraag ik Mr. Andrew om even bij een 7 Eleven te stoppen voor wat bier en cola. In plaats van een 7 Eleven wordt het een Chinees restaurant waar de meest heerlijke geuren je tegemoet komen. Mr. Andrew onderhandelt over de bierprijs en zorgt er voor dat ik de goedkoopste biertjes tot nu toe in mij bezit heb.

Aangekomen in onze hotelkamer nemen we even de tijd om in de koelte van de airco af te koelen. Daarna laat Floor, die nadat ze flink geslapen heeft in de auto, en dus weer helemaal fit is, zich horen. Er moet gezwommen worden. De lucht boven het zwembad betrekt en een geweldige regenbui lijkt aanstaande. Ik houd het voor gezien en ga weer naar binnen. De regen blijft uit. Floor en Sandra blijven nog even in het zwembad waar Floor een vriendinnetje voor een dag heeft gevonden.

Voor het eten van vanavond staat dan toch het ‘Top Spot Food Court’ op het programma. Een restaurant (eigenlijk zijn het er tientallen) gesitueerd op de bovenste etage van een parkeergarage. Zodra we op de zesde verdieping zijn aanbeland worden we op slag gelukkig! Een brok dynamiek, lekkere luchten en een enorm goede sfeer. Vanavond staan kreeft, garnalen, vis en heerlijke groenten met rijst op het menu. Zelfs Floor eet vanavond dat het een lieve lust is, ze eet bijna alle vis van Sandra op. Floor blij, wij blij, iedereen blij! Met een gelukkig en goed gevuld gevoel lopen we terug naar het hotel. Nog wel even wat pringels scoren en dan naar huis. Wat een geweldige dag!